Μισοάδειο ή μισογεμάτο το ποτήρι;
.jpg)
του Γιώργου Χαλιμούρδα
Ανέκαθεν στην πολιτική υπήρχαν μυστικά και ψέματα. Οι πολιτικοί προσπαθούν διαχρονικά, να λειαίνουν τις γωνίες, να τετραγωνίζουν τον κύκλο ή αισχρότερα να κάνουν το άσπρο μαύρο ή να βαφτίζουν το κρέας ψάρι, διατρανώνοντας παράλληλα φοβίες, εγείροντας ατομικά και συλλογικά αντανακλαστικά επικαλούμενοι το εθνικό συμφέρον, το πατριωτικό καθήκον, την εθνική αναγκαιότητα, τους χαλεπούς καιρούς, τα άδεια ταμεία, την καμένη γη. Σήμερα μας παρουσιάζεται και η…δημιουργική ασάφεια. Οι ψευδαισθήσεις της δημιουργικής ασάφειας. Μέσα σε ένα επικοινωνιακό πογκρόμ που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Η ελληνική κυβέρνηση δίνει µια µάχη ζωής και θανάτου ενάντια στην ελίτ που διευθύνει τις τράπεζες και τα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το διακύβευµα είναι από τη µια οι ζωές των 11 εκατοµµυρίων Ελλήνων εργαζόµενων και µικροεπιχειρηµατιών και από την άλλη η βιωσιµότητα της Ε.Ε. Εάν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποχωρήσει στις απαιτήσεις των τραπεζιτών της Ε.Ε. και δεχτεί να συνεχιστεί το πρόγραµµα λιτότητας, η Ελλάδα θα είναι καταδικασµένη σε δεκαετίες ύφεσης, φτώχειας και αποικιακού ζυγού. Εάν η Ελλάδα αποφασίσει να αντισταθεί και υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την Ε.Ε. αυτό θα σηµαίνει αποποίηση των 270 δισ. ευρώ του χρέους της, πράγµα που µπορεί να επιφέρει την κατάρρευση των διεθνών αγορών και της Ε.Ε.
