ΕΝΩ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ALTAY...
01/01/14 - 16:39
Φυσικά υπάρχουν τα αναβαθμισμένα M60 Sabra Mk III, τα οποία κυμαίνονται από άποψη μαχητικής ικανότητας στο επίπεδο των LEO2A4 (κατά ορισμένους αξιωματικούς του Στρατού το σύστημα ελέγχου πυρός και σταθεροποίησης του πυροβόλου είναι ανώτερο από αυτό τον LEO2A4) και οι χιλιάδες Μ60Α3, Μ48Α5 κλπ.
Από ελληνικής πλευράς έχουν την πλήρη επιχειρησιακή αξιοποίηση των 170 αρμάτων LEO-2HEL και των 183 LEO-2A4 και την αναμονή απόφασης αποδοχής της αμερικανικής δωρεάς των 90 αρμάτων μάχης Μ1Α1, τα οποία είναι η μοναδική ελπίδα για να καταστεί δυνατή η διατήρηση μιας στοιχειώδους ισορροπίας από το 2016 και μετά (με την προϋπόθεση ότι θα έχουμε αποδοχή του συνόλου της προσφοράς των 400 Μ1Α1 μέχρι τότε).
Ας δούμε την κατάσταση που ισχύει στο ελληνικό στρατόπεδο σήμερα: Τα πρώτα άρματα LEO-2A4 έφθασαν στην ΧΧΙ Τ.Θ.Τ. τον Οκτώβριο του 2005 η οποία παρέλαβε το σύνολο των αρμάτων το 2007.
Τα ανωτέρω άρματα, εξοπλίστηκαν με τους ίδιους ασυρμάτους με τα LEO-2HEL (256 ασύρματοι VRC-9200), τα ίδια συστήματα μεταφοράς δεδομένων (στοιχείων βολής και αναγνώρισης), τα ίδια συστήματα ενδοεπικοινωνίας τύπου WISP (197 συστήματα) και εναλλάξιμους κινητήρες προκειμένου να μπορούν να δράσουν από κοινού.
Οι κινητήρες των LEO-2A4 φέρουν σύστημα ψεκασμού-όπως και οι κινητήρες των LEO-2ΗΕL- οπότε είναι πλήρως εναλλάξιμοι. Εξασφαλίστηκε εξαρχής επομένως η μέγιστη δυνατή επιχειρησιακή ομογενοποίηση των δύο τύπων αρμάτων.
Δυστυχώς οι πολιτική ηγεσία και η ΓΓΟΣΑΕ μετά τον Μάρτιο του 2004, αντί να διορθώσει το σκανδαλώδες του πράγματος, δηλαδή την ανυπαρξία πρόβλεψης παραλαβής δωρεάν αρμάτων μάχης LEO2A4, αρκέστηκε στην δωρεάν αποδοχή 150 αρμάτων LEO1A5 και πλήρωσε (εκτός του 1,7 δισ. Ευρω για τα 170 νέα LEO2HEL).
Αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης της "ενδιάμεσης λύσης" οι οποίες ολοκληρώθηκαν τον Αύγουστο του 2004 - ήταν η δέσμευση της κατασκευάστριας εταιρείας για την παροχή επιπλέον ΑΩ πιστωτικού ύψους 100 εκατ. ευρώ.
Τα 50 εκατ. ευρώ αφορούσαν τη δωρεάν παροχή εξοπλισμού εργοστασιακής συντήρησης των κινητήρων των αρμάτων LEO-2HEL στην Ελλάδα, ενώ τα υπόλοιπα 50 εκ. ευρώ άλλα προγράμματα που επέλεξε το ΓΕΣ, αλλά και η πληρωμή κάπου εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για κάθε ένα από τα 183 LEO2A4!
Αν η Ελλάδα είχε επιμείνει στην δωρεάν παραλαβή τους, τότε θα είχε κοπεί η προμήθεια του τουρκικού Στρατού! Ακόμα και για τα "δωρεάν" LEO1A5 η ελληνική πλευρά πλήρωσε 40.000 ευρώ έκαστο (αυτά για να μην απορούμε για τον Κάντα και τον κάθε Κάντα). Αξιωματικός, κορυφαίο στέλεχος, το 2004, της ΓΓΟΣΑΕ, μετά την αποστρατεία του ανέλαβε γενικός διευθυντής της Rheinmetall,, συνετέρου της KMW στο πρόγραμμα!
Τα αποτελέσματα της επαναδιαπραγμάτευσης επισημοποιήθηκαν και μέσα στο καλοκαίρι του 2005 κατοχυρώθηκαν μέσα από μία νέα σύμβαση η οποία υπογράφηκε από το ΥΕΘΑ και την KMW.
Η πρώτη πάντως επίσημη ένταξη των «-2HEL» πραγματοποιήθηκε στις 30 Μαΐου του 2008 στην έδρα της ΧΧV Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας στο Πετροχώρι της Ξάνθης. Τα 170 άρματα πάντως που έχουν παραδοθεί εξοπλίζουν τέσσερις συνολικά επιλαρχίες δύο στην XXV ΤΘΤ και δύο στην ΧΧΙΙΙ στην Αλεξανδρούπολη.
Ο τουρκικός Στρατός με μία απλή κίνηση έκλεισε το χάσμα ισχύος που δημιούρηγσε η προμήθεια των LEO2 με το πυροβόλο των 120 χλστ. Με κινήσεις απλές και παραγωγικές και ... εξαιρετικά οικονομικές: Ήδη από τον Αύγουστο του 2006 ξεκίνησε να παραλαμβάνει άρματα LEO-2A4 (298+41).
Σήμερα υπηρετούν σε μονάδες της 1ης τουρκικής Στρατιάς στην Ανατ. Θράκη περί τα 264 άρματα LEO2A4.
Υπενθυμίζεται ότι η αρχική συμφωνία ύψους 365 εκατ. ευρώ υπογράφηκε τον Νοέμβριο του 2005 και αφορούσε 298 άρματα LEO-2A4.
Eπίσης ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα αναβάθμισης των 170 Μ-60A3.
Η συμφωνία ύψους 688 εκατ. ευρώ με την εταιρεία IMI, έφερε ένα άρμα το οποίο μπορεί να σταθεί τουλάχιστον επί ίσοις όροις με το LEO2A4, αλλά είχε και ένα άλλο ευεργετικόα ποτέλεσμα: Ενέπλεξε τις τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες με προηγμένες τεχνολογίες κατασκευής ενός άρματος μάχης που είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά των αρμάτων μάχης 3ης γενιάς και τις κατέστησε ικανές να προχωρήσουν στο πρόγραμμα του Altay!
Έτσι με περίπου 1,1 δισ. Ευρώ ο τουρκικός Στρατός απέκτησε 468 άρματα μάχης τρίτης γενιάς, (με πυροβόλο L44, πάντως) και την τεχνολογία για κατασκευή άρματος μάχης τρίτης γενιάς, ενώ η ελληνική πλευρά πλήρωσε πάνω από 2 δισ. Ευρώ για να αποκτήσει 100 ολιγότερα άρματα, έστω με πυροβόλο 55 διαμετρημάτων για τα 170 από αυτά.
Εν πάση περιπτώσει η επανάσταση για το αρματικό δυναμικό του τουρκικού Στρατού έρχεται με το άρμα Altay.
Στο νέο άρμα μάχης που θα αναπτυχθεί στο πλαίσιο του σχετικού προγράμματος υπό την επωνυμία MIMTU (Milli Imkanlara Modern Tank Uretimi) δόθηκε η ονομασία Altay. Η SSM καθόρισε ως βιομηχανικούς εταίρους της Otokar, την κοινοπραξία ASELSAN–STM, τη MKEK αλλά και τη Roketsan.
Το Altay θα είναι συμβατικής σχεδίασης με τετραμελές πλήρωμα σε αντίθεση με το κορεατικό K2 στο οποίο βασίστηκε, το οποίο έχει τριμελές πλήρωμα. Θα διαθέτει πυροβόλο 120 χλστ. και μήκους σωλήνα 55 διαμετρημάτων με επιδόσεις αντίστοιχες του πυροβόλου του άρματος Leopard 2HEL, το οποίο αναπτύσσεται σε συνεργασία με τη Νότια Κορέα.
Επίσης, το ΣΕΠ του θα είναι μία βελτιωμένη έκδοση του Volkan που θα περιλαμβάνει ανεξάρτητο θερμικό περισκόπιο αρχηγού πληρώματος και πιθανά διάταξη αυτόματης παρακολούθησης στόχου.
Με βάση τα μέχρι σήμερα δεδομένα σε πρώτη φάση θα παραχθούν 250 άρματα αλλά ο αριθμός τους σε βάθος χρόνου μπορεί να ξεπεράσει τα 1.000.
Συμπερασματικά, ο ΤΣ με την απόκτηση των 264+41 LEO-2A4 και την ενδεχόμενη αναβάθμισή τους, την ένταξη σε υπηρεσία των 170 Μ60 Sabra Mk III, αλλά κυρίως με τις μάζες των Altay, το 2016-2018 θα αποκτήσει και πάλι υπεροπλία στο μέτωπο του Έβρου.
Κάτι που μπορεί να αποτραπεί μόνο με την υλοποίηση του προγράμματος της δωρεάν αποδοχής των M1A1 Abrams, αλλά και της ένταξης των ρωσικών TOMA BMP-3HEL τα οποία μπορούν να εξουδετερώσουν από αποστάσεις 5 χιλιομέτρων με την χρήση των αντιαρματικών πυραύλων που φέρουν, όλα τα νυν υπηρετούντα άρματα μάχης του τουρκικού Στρατού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου