ΟΤΑΝ Η ΡΩΣΙΑ "ΣΥΖΗΤΟΥΣΕ" ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ H αντίδραση στην "πυρηνική" Τουρκία - Στρατιωτική δράση ή ισοδύναμη ενέργεια;

ΟΤΑΝ Η ΡΩΣΙΑ "ΣΥΖΗΤΟΥΣΕ" ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ

H αντίδραση στην "πυρηνική" Τουρκία - Στρατιωτική δράση ή ισοδύναμη ενέργεια;

Η Ελλάδα, από την στιγμή που το Κοινοβούλιο της Ιαπωνίας εγκρίνει το άρθρο για τον εφοδιασμό του πυρηνικού εργοστασίου που θα κατασκευάσει γαλλο-ιαπωνική κοινοπραξία στην Μερσίνα με χρησιμοποιημένο σε ατομικές βόμβες καύσιμο του πυρηνικού αντιδραστήρα, κάτι που ανοίγει το δρόμο για απόκτηση πυρηνικών όπλων θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια πραγματικότητα την οποία πάση θυσία θα πρέπει να εμποδίσει να γίνει πράξη.



Και όταν λέμε "πάση θυσία" αυτό περιλαμβάνει και την στρατιωτική δράση. Εκτός και αν αποφασίσει να αποκτήσει και αυτή πυρηνικά όπλα.
Ο μύθος που κυκλοφορεί μεταξύ των στρατιωτικών συντακτών του υπουργείου Εθνικής άμυνας υποστηρίζει ότι όταν στα τέλη της περασμένης δεκαετίας, ο -τότε- υπουργός Εθνικής Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος επισκεπτόμενος τη Μόσχα συζητούσε με ανώτατο Ρώσο αξιωματούχο τη προμήθεια “έξυπνων όπλων” για τις ανάγκες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, από λάθος στην μετάφραση οι Ρώσοι θεώρησαν ότι τίθεται ζήτημα απόκτησης πυρηνικών όπλων από την Ελλάδα με την βοήθεια της Ρωσίας.
Συγκεκριμένα ο μεταφραστής που είχε αναλάβει τη μετάφραση, μη εξοικειωμένος με τη σύγχρονη στρατιωτική ορολογία, απέδωσε τα “έξυπνα όπλα” που ζητούσε ο Α.Τσοχατζόπουλος, ως …”πυρηνικά όπλα”! Την αρχική έκπληξη του Ρώσου συνομιλητή έκπληκτος Ρώσος συνομιλητής την διαδέχθηκε η φράση "Το συζητάμε και αυτό"!
Αρα υπάρχει και αυτή η λύση (τέθηκε για πρώτη φορά κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1976), αλλά οι άλλες είναι απείρως πιο εύκολες: 
Ιστορικά, αριθμούνται πέντε προσπάθειες αντιμετώπισης της απόκτησης πυρηνικής ικανότητας από εχθρικό κράτος με στρατιωτικά μέσα:
- Η καταδρομική επιχείρηση στη Νορβηγία το Φεβρουάριο του 1943 (Operation Sunnerside) που είχε ως αποτέλεσμα τη προσωρινή διακοπή λειτουργίας του εργοστασίου βαρέου ύδατος στο Βέμορκ. Οι συμμαχικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί που ακολούθησαν κατέστρεψαν ολοσχερώς τις εγκαταστάσεις ενώ η βύθιση του πλοίου που μετέφερε στη Γερμανία τα 613 παραχθέντα κιλά βαρέου ύδατος από Νορβηγούς πράκτορες, σήμανε το τέλος της χιτλερικού προγράμματος για την κατασκευή ατομικής βόμβας. Η επιχείρηση ίσως έκρινε και τον Β'ΠΠ.
- Η επιδρομή 8 μαχητικών αεροσκαφών F-16 συνοδεία 2 F-15 της Ισραηλινής Αεροπορίας στο Οsiraq κατέστρεψαν στις 7 Ιουνίου 1981 τον υπό κατασκευή με γαλλική βοήθεια αντιδραστήρα ελαφρού ύδατος Τammuz-1 στο συγκρότημα της Αl Tuwaitha (Operation Opera).
- Οι επτά επιθέσεις του Ιράκ μεταξύ 1980-88 στον, υπό κατασκευή με γερμανική βοήθεια, ιρανικό πυρηνικό σταθμό δύο αντιδραστήρων ελαφρού ύδατος του Bushehr.
- Οι συμμαχικοί βομβαρδισμοί μεταξύ 17 Ιανουαρίου-27 Φεβρουαρίου κατέστρεψαν τις τρείς από τις επτά κύριες πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράκ, μεταξύ των οποίων της Al Sharqat, της Al Tarmiya και της Al Tuwaitha (Operation Desert Storm). Στη τελευταία περίπτωση οι ερευνητικοί αντιδραστήρες βρισκόντουσαν σε λειτουργία.
- Η ισραηλινή επίθεση στον υπό κατασκευή πυρηνικό αντιδραστήρα της Συρίας στη θέση Al Kabir την 6η Σεπτεμβρίου 2007 (“Επιχείρηση Orchard”)
Επισημαίνεται ότι όλες οι παραπάνω προληπτικές αεροπορικές επιθέσεις είχαν 100% πολιτική νομιμοποίηση.
Μια προληπτική επίθεση για τη καταστροφή των πυρηνικών εγκαταστάσεων που θα ανεγερθούν στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας (στη θέση Ακκούγιου της Μερσίνας, βορειοδυτικά της Κύπρου και στην Σινώπη, 250 περίπου χλμ. βορειοανατολικά της Άγκυρας) δε θεωρείται δύσκολο εγχείρημα με βάση τις σημερινές επιχειρησιακές δυνατότητες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ενδεικτικά θα μπορούσε να αναφερθεί η αποστολή 4 μαχητικών αεροσκαφών Μirage 2000-5 εξοπλισμένων με βλήματα υποστρατηγικής κρούσης Scalp-EG για τη καταστροφή ισάριθμων αντιδραστήρων με τη συνοδεία F-16 Adv. (σύμμορφες δεξαμενές καυσίμου και συνδυασμό ΑΜRAAM/IRIS-T) και ενός αεροσκάφους έγκαιρης προειδοποίησης & ελέγχου ΕΜΒ-145Η που θα επιχειρεί στο τρίγωνο Ρόδου-Κρήτης-Κύπρου.
Εκτός απο τη χρησιμοποίηση των υποστρηγικών SCALP-EG η ενέργεια θα μπορούσε να ενισχυθεί και από ταυτόχρονη αποστολή διθέσιων missionized μαχητικών F-16D Block 52+ ή F-16D Adv. εξοπλισμένα με συστήματα AGM-154 JSOW ή ακομη και με κατευθυνόμενες βόμβες JDAM. Τα AGM-154 δεν έχουν βέβαια την εμβέλεια των SCALP-EG (περί τα 20 χλμ. εάν η άφεση γίνει απο χαμηλό ύψος και 100+ χλμ. από μεγάλο ύψος) αλλά αυτό μπορεί να υπερκαλυφθεί από την ικανότητα των συγκεκριμένων μαχητικών να διεισδύουν στον εχθρικό εναέριο χώρο.
Τόσο η ικανότητά τους να πετούν χαμηλά με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες ημέρα ή νύχτα όσο και επαρκής εμβέλειά τους τα καθιστούν ιδανικούς φορείς ενός τέτοιου προφίλ αποστολής, για αυτό άλλωστε τα προμηθεύτηκε και η ΠΑ.Παράλληλα η βόμβα GBU-31 JDAM με εμβέλεια περί τα 28 χλμ. μπορεί να μεταφερθεί επίσης απο τα F-16 των εκδόσεων που προαναφέρθηκαν και με δυναντότητα μεταφοράς πολεμικής κεφαλής απο 227 χλγρ. έως και 907. Το όπλο έχει καθοδήγηση ενδιάμεση μέσω αδρανειακού συστήματος και τελική με GPS.
Βέβαια τα συγκκριμένα όπλα θα κτυπήσουν τους στόχους τους καθώς τα; συστήματα τελικής καθοδήγησης εγγυώνται την επιτυχία του πλήγματος το θέμα είναι, και σε αντίθεση με τα SCALP-EG τα αεροσκάφη που τα μεταφέρουν να βρεθούν σε παραμέτρους βολής αναφορικά με την εμβέλεια των όπλων. Όπως όμως αναφέραμε τα F-16 με σύμμορφες δεξαμενές καυσίμων και εξωτερικές υπερκαλύτπουν τις αποστάσεις.
Σαφώς μια τέτοια ενέργεια είναι πιθανό ότι θα προκαλέσει ανταποδοτικό χτύπημα στο τόξο Έβρου-Αιγαίου-Κύπρου, αλλά ίσως και όχι, αν το κτύπημα είναι "αόρατα" εγκεκριμένο από Ουάσιγκτον και Μόσχα...
O χρόνος λιγοστεύει πλέον επικίνδυνα...