Είναι εφικτή η «φιλική» έξοδος από το ευρώ;

Είναι εφικτή η «φιλική» έξοδος από το ευρώ;

    του Κ. Παπουλή
Είναι δυνατή μια συναινετική έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ; Όπως ακούγεται τελευταία ως πρόταση (από τον Ζ. Ντ’ Εστέν, έως τον Κ. Λαπαβίτσα κλπ). Μπορεί να υπάρξει ένα διαζύγιο σε «φιλικό πνεύμα» και χωρίς συγκρούσεις; Όπως υποστηρίζει ο φιλέλληνας Βαλερύ. Ή είναι σαν να φανταζόμαστε ότι ο δεσμοφύλακας (η Γερμανία) θα μας βοηθήσει στην απόδραση από την φυλακή του; (το ευρώ). Μήπως σπέρνουμε νέες αυταπάτες στον ελληνικό λαό αν ανοίξουμε μια τέτοια συζήτηση; Μπορούμε να φύγουμε από το ευρώ με την ευχή και την γενναιοδωρία της Γερμανίας σαν να κάνουμε μια μικρή κρουαζιέρα στα γοητευτικά ποτάμια της κομμουνιστικής Κεράλας; 'Η η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη; Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αναλάβουμε ένα ρίσκο που πιθανόν να κρύβει και την ανάγκη δυσκολιών, κάτι που έχουν πάντα οι αγώνες για εθνική ανεξαρτησία.


Η έξοδος από το ευρώ χωρίς συγκρούσεις και με την βοήθεια της Ε.Κ.Τ., (δηλαδή στήριξη...
της ισοτιμίας, άρα άμεση δημιουργία συνθηκών σταθεροποίησης) συνεπάγεται δύο πράγματα: α) συντριπτική διαγραφή του χρέους και β) ότι ανοίγει ο δρόμος και για άλλους να εγκαταλείψουν το ευρώ και μαζί του την λιτότητα.

Όσον αφορά το πρώτο ζήτημα, το χρέος, το αμοιβαίο διαζύγιο είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Η Ελλάδα γυρνώντας σε εθνικό νόμισμα δεν είναι δυνατόν να συνεχίζει να εξυπηρετεί χρέος σε ευρώ (παρά μόνο ως πολύ μικρό ποσοστό του ΑΕΠ), άρα ή θα πρέπει να γίνει σχεδόν ένα συνολικό κούρεμα, ή να υπάρξει μια περίοδος χάριτος, αναδιάρθρωση και δραχμοποίησή του ώστε να «φαγωθεί» από τον πληθωρισμό, πράγμα που είναι σχεδόν το ίδιο με ένα καθολικό κούρεμα.

Συνεπώς η Γερμανία και οι υπόλοιποι «εταίροι» θα πρέπει να δεχτούν να μας «χαρίσουν» το χρέος μας που τους αφορά, γιατί το Δ.Ν.Τ. και οι υπόλοιποι δανειστές δεν θα έχουν το κίνητρο του «χαρούμενου» διαζυγίου Με τους τελευταίους θα συνεχιστούν τα «προβλήματα....

Το δεύτερο ζήτημα που ανακύπτει είναι ότι από εδώ και πέρα, όποιος θέλει θα φεύγει από την ευρωζώνη, χωρίς ρίσκο και φόβο, αφού η Ελλάδα από τη μια θα είναι ένα πετυχημένο παράδειγμα και από την άλλη θα υπάρχει η εγγύηση της Ε.Κ.Τ., για «ανέξοδη» επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Άρα φαίνεται πιο πιθανό να «πολεμήσουν» μια ελληνική έξοδο, άμα το δει κανείς από αυτή την σκοπιά, ώστε η Ελλάδα να μετατραπεί σε παράδειγμα προς αποφυγή, παρά σε παράδειγμα προς μίμηση.

Άρα, γιατί η Γερμανία και οι υπόλοιποι να μας βοηθήσουν στην έξοδο; Και μάλιστα να πληρώσουν και τον λογαριασμό; Αυτό θα συνέβαινε μόνο αν η Γερμανία είχε πάρει απόφαση να βγάλει κάποιες χώρες από το ευρώ, αλλά και να πληρώσει και τον λογαριασμό για αυτές. ¨Η αν ιδιαίτερα η παρουσία μας στο ευρώ, έκανε τέτοιο κακό στο «κοινό» νόμισμα άρα και στην οικονομία της Γερμανίας, οπότε θα την συνέφερε τελικά, μια διαγραφή του χρέους για να γλυτώσει από την Ελλάδα. Όμως τίποτε δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Αντίθετα η Γερμανία δείχνει να μην θέλει να κάνει καμία αλλαγή στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης γιατί αντικειμενικά την ευνοεί (και φυσικά όλο το πολυεθνικό και χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο στην ζώνη του ευρώ). Για αυτόν τον λόγο δεν προβλέφτηκε και στις συνθήκες, η δυνατότητα της «φιλικής» αποχώρησης μιας χώρας.

Ίσως η μόνη περίπτωση που μπορεί να συζητηθεί κάτι τέτοιο είναι το γεωπολιτικό χαρτί. Η Γερμανία βοηθάει δηλαδή την Ελλάδα στην έξοδο (που η τελευταία έχει αποφασίσει) για να μην φύγει από την Ε.Ε. το ΝΑΤΟ κλπ και δημιουργηθεί «ορθόδοξο» τόξο. Άρα την βοηθάει ως γεωπολιτική «εξαίρεση». Αυτό το σενάριο για να έχει κάποιες πιθανότητες επιτυχίας προϋποθέτει μια κυβέρνηση που έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει όχι μόνο το ευρώ, αλλά και την Δύση. Οι γερμανοί όμως γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ελληνική κυβέρνηση, καθώς και το σύνολο της οικονομικής και πολιτικής ελίτ της χώρας τρέμει να φύγει από το ευρώ, πόσο περισσότερο να αλλάξει γεωπολιτικό στρατόπεδο. Η σημερινή στάση τους δεν οφείλεται σε προσπάθειά τους να μας ωθήσουν σε έξοδο, αλλά σε συντριβή μας εντός του ευρώ.

Άλλο ένα ερώτημα βέβαια που σχετίζεται με την έννοια της «φιλικής» εξόδου είναι το ζήτημα της ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής. Αν η Ε.Κ.Τ. μας εγγυηθεί την ισοτιμία πως εμείς θα έχουμε ανεξάρτητη νομισματική πολιτική; Δεν θα πρέπει να έχουμε τους ανάλογους περιορισμούς;

Μακάρι να είναι εφικτή ή φιλική έξοδος από το ευρώ. Για να το διαπιστώσουμε βέβαια, θα πρέπει κάποια ελληνική κυβέρνηση (η οποία να είναι έτοιμη να εγκαταλείψει και την Ε.Ε.) να την ζητήσει. Καλά κάνουν βέβαια όσοι θέτουν το ζήτημα, γιατί ανοίγουν την συζήτηση.

Όμως, καλύτερα να μην «περιμένουμε» από την Ε.Κ.Τ και την Γερμανία να μας βοηθήσουν. Δύσκολα θα μας «σώσουν» οι άλλοι. Θα ήταν φρόνιμο να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις. Ας διαμορφωθεί το Σχέδιο Β, όπου η ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, σε συνδυασμό με σταθεροποίηση της ισοτιμίας θα γίνει με έλεγχο κεφαλαίων που θα επιβάλλουν οι ελληνικές οικονομικές αρχές. Οι κινέζοι που κάνουν το ίδιο, και μάλιστα σε μια τεράστια οικονομία, μάλλον δεν είναι ηλίθιοι.

Ας συνειδητοποιήσουμε ως λαός, ότι με την έξοδο από το ευρώ μπορεί να μας ανοίξει η μύτη, αλλά με την παραμονή στο ευρώ θα αιμορραγούμε καθημερινά.

από το «Σχέδιο Β’»
http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/