Tούτος ο πόλεµος δεv γίνεται για το χρέος. Για το «νερό στο κρασί» γίνεται

 Τούτος ο πόλεµος δεv γίνεται για το χρέος.
Για το «νερό στο κρασί» γίνεται

`

* Λέγεται στη φράση περνώ μέσα από τα καυδιανά δίκρανα, αναγκάζομαι να  υποστώ ταπεινώσεις.

του Σωκράτη Μαντζουράνη

Δεν είναι καθόλου το πρόβληµά τους τα χρήµατα.

Ποτέ δεν ήταν.

Για τους «εταίρους» µας λέω, αυτούς τους κυριλέ ηγέτες της Ευρώπης, τους χρεωµένους µε την εξαθλίωση λαών, µε την πείνα παιδιών, µε την ανεργία νέων, µε τους πεινασµένους, τους άστεγους και τους φτωχούς, µε τους χιλιάδες κολασµένους και τους απεγνωσµένους αυτόχειρες µιας απάνθρωπης καπιταλιστική; ένωσης κρατών που τους επιτρέψαµε να οικοδοµήσουν.

Δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν για το πόσο ποσοστό του ΑΕΠ θα φτάσει το ελληνικό χρέος, για το πόσα και ποιοι θα πρέπει να πληρώσουν, ούτε καν πόσο θα κοστίσει στις τράπεζες και στις «αγορές τους, η «ελληνική περίπτωση». Καρφί δεν τους καίγεται για τους λαούς και τους φορολογούµενους που επικαλούνται, καρφί δεν τους καίγεται για τους «θεσµούς» και τη δηµοκρατία και την αλληλεγγύη που επικαλούνται, καρφί δεν τους καίγεται για νόµους και κανόνες και «συνθήκες;» που επικαλούνται.

Άλλο τους «καίει» από την αρχή της κρίσης.

Άλλος είναι ο καηµός, ο φόβος και ο µόνιµος εφιάλτης τους. Μήπως τυχόν και κάποιος λαός σηκώσει κεφάλι, µήπως και κάποιος λαός αποδείξει πως µπορεί και χωρίς αυτούς, µήπως και κάποιος λαός αποφασίσει να τους «βγάλει γλώσσα». . .

Μήπως κάποιος λαός-αντάρτης δείξει πως υπάρχει κι άλλος δρόµος από την υποταγή και τη ξεφτίλα.

Μήπως και κάποιος λαός-αποικία, αποφασίσει να βγει από το µαντρί και γίνει, έτσι, το κακό «παράδειγµα» για τους άλλους υποτακτικούς.

Δεν φοβούνται τα «έξοδα», το «παράδειγµα» τρέµουν.

Όλα είναι έτοιµοι να τα δεχτούν.

Και µικρότερα; δόσεις και µικρότερο επιτόκιο και χρήµατα για τα «τρέχοντα έξοδά» µας και προστασία των τραπεζών, όλα.

Όλα εκτός …

Από την αμφισβήτηση των «κανόνων» του συστήµατός τους.

Από την αγνόηση των «αφεντικών».

Από τη διεκδίκηση ισοτιµίας µε αυτόν που «κάνει κουµάντο».

Μας το είπαν καταµουτρα πολλές φορές: Σας επιτρέψαµε να έχετε Βουλή,

άντε και να τη χρησιµοποιείτε ενίοτε, άντε να επικαλείστε και το Σύνταγµα, άντε να κάνετε και εκλογές, ακόµα και κυβέρνηση αριστεριστών σας αφήσαµε να φτιάξετε και µάλιστα χωρίς το Ποτάµι µας. Αφού δυστυχώς υπάρχει κι ο λαός, θα κάνουµε την ανάγκη φιλοτιµία και θα δηλώσουµε πως σεβόµαστε την απόφαση του.

Μην το παρατραβάς όµως, φίλε Τσίπρα.

Εντάξει, έταξες ό, τι έταξες προεκλογικά, έγινες κυβέρνηση, ό,τι υποσχέθηκες, τώρα περασµένα-ξεχασµένα.

Έτσι γίνεται στις «δημοκρατίες» µας, τώρα στροφή στο ρεαλισµό και στο εφικτό.

Κάνε, λοιπόν, τώρα µια αίτηση όπου θα µας ζητάς να συνεχίσουµε να σας καβαλάµε, να είµαστε κι εµείς «θεσµικά» εντάξει.

Μια δήλωση µετάνοιας και υποταγή ς στο σύστηµα ζητάµε.

Και µετά, τα συζητάµε όλα.

Και χρέος και δάνεια και ρευστότητα και τράπεζες και επενδύσεις και ανάπτυξη και «γέφυρες» κι ό, τι θες.

Δεν τους νοιάζουν να δώσουν λεφτά σύντροφοι.

Τους νοιάζει να µην επιτρέψουν στους λαούς να συνειδητοποιήσουν τη δύναµή τους, να υποχρεώσουν µια αριστερή κυβέρνηση να γονατίσει, να ξευτιλιστεί, να τους δηλώσει υποταγή, να την έχουν αιχµάλωτη.

Σας ζητούν σύντροφοι να βάλετε νερό στο κρασί σας.

Αυτό είναι το κύριο πολιτικό επίδικο όλης τούτης της «µάχης».

Ξέρω πως δεν το θέλετε.

Μην το κάνετε λοιπόν.

Θα κάνετε µεγάλη ζηµιά.

Και πάντα, να θυµάστε.

Εδώ, δίπλα σας είµαστε.

Στις πλατείες …

Έτσι θέλουν να μας ταπεινώσουν. Οι δυτικοί πραίτωρες. Θα τους αφίσουμε; (Λεπτομέρεια πίνακα)