Τι θράσος, αλήθεια!!!

Τι θράσος, αλήθεια!!!

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στο Παρίσι, δεν μπορούν να αφήσουν κανένα αδιάφορο…

Δεν είναι η αγριότητα, δεν είναι η τρομοκράτηση, είναι κυρίως ο στόχος!

Ένα σατιρικό περιοδικό γίνεται στόχος τζιχαντιστών! Τι κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά; Έχουν δίκιο όσοι λένε πως ήρθε η ώρα η Ευρώπη και κάθε μια χώρα ξεχωριστά, να πληρώσει το τίμημα του δυτικού ιμπεριαλισμού;

Δεν είμαι εδώ για να απαντήσω, είμαι εδώ για να προβληματιστώ και να προβληματίσω.

Μιλάμε για δημοκρατία και ελευθερία του Tύπου και του Λόγου, αλλά συχνά εννοούμε τη δική μας  δημοκρατία, τη δική μας ελευθερία, βάζοντας ταμπέλες… 

Δεν είμαι υπέρ των τρομοκρατών, αν αυτό καταλάβατε, αλλά η συμμετοχή ηγετών στην σημερινή πορεία στο Παρίσι, με ενοχλεί και εξηγώ:

Η Γαλλία περνά μια οδυνηρή κατάσταση, που άλλαξε ριζικά την καθημερινότητα των πολιτών της. Όλοι διαπιστώνουν και συμφωνούν, πως αυτό είναι απαράδεκτο! Ενώνουν τις φωνές τους για να γίνει περίτρανα κατανοητό, πως η ελευθερία του Λόγου και του Τύπου δεν μπορεί να σταματήσει να υπάρχει.

Πορείες έγιναν και θα γίνουν, με αποκορύφωμα τη μεγάλη πορεία στο Παρίσι για το λόγο αυτό. Σ’ αυτή θα λάβουν μέρος και ηγέτες οι οποίοι δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, στη χώρα τους ο καθένας και απαγόρευσαν ελευθερίες στους πολίτες τους. Πόσο ειρωνικό!!!

Ποια δημοκρατία και ποια ελευθερία υπερασπίζονται αυτοί; Υπάρχουν πολλών ειδών τελικά και ο καθένας παίρνει τη δική του, όπως αγοράζει μπλουζάκι ή παντελόνι;

Είσαι ελεύθερος και ζεις σε δημοκρατική χώρα, αλλά πνίγω (ως ηγέτης) μια ειρηνική διαδήλωση στα δακρυγόνα ή σου απαγορεύω να χρησιμοποιείς το διαδίκτυο (βλέπε Τουρκία) ας πούμε!... Τώρα που το σκέφτομαι, οι διαδηλώσεις στην Τουρκία δεν πνίγηκαν μόνο στα δακρυγόνα, είχαν και ανθρώπινα θύματα. Πόσο δημοκρατικό αλήθεια;

Είμαι ηγέτης δημοκρατικής χώρας και συμμετέχω στην πορεία, αλλά επεμβαίνω στον τρόπο που κυβερνάται μια άλλη χώρα, στο μισθό που παίρνουν οι πολίτες της, στην ποιότητα ζωής τους, επειδή τους δάνεισα… αυτό λέγεται δημοκρατία; Είμαστε σίγουροι;…  

Αυτοί (χωρίς να είναι οι μόνοι) ποια δημοκρατία και ποια ελευθερία θα υπερασπιστούν ακριβώς; Ή μήπως θα πάνε στην πορεία για τις δημόσιες σχέσεις τους;…

Δηλαδή  μπορεί (η δημοκρατία) να γίνει της μόδας ή πασέ ανάλογα με τον ηγέτη; Μήπως είναι ταμπέλα, που την κρατώ ή την πετώ κατά πώς με βολεύει;

 Ή έχει να κάνει με την ποσότητα, πολύ, λίγο, ελάχιστο, καθόλου; Κι αν είναι έτσι, τι θράσος τους διακατέχει να τα ονομάζουν όλα δημοκρατία και ελευθερία;

Αν πάλι δεν με εγκατέλειψε τελείως η λογική, τι δουλειά έχουν εκεί;

Μ.