Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή της Ορθοδοξίας

Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή της Ορθοδοξίας

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη

Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Ο άνθρωπος γιορτάζει πολλούς θριάμβους. Καθημερινά έχει επιτεύγματα και υπέροχες νίκες. Κραυγές χαράς ακούγονται από κάθε σημείο της γης όταν η μια ανακάλυψη δέχεται την άλλη.

Δεν είναι όμως μόνο οι θρίαμβοι αυτοί. Διότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο μυαλό και τεχνικές κατακτήσεις. Είναι και πνεύμα. Είναι και ψυχή. Για το λόγο αυτό υπάρχουν και άλλου είδους θρίαμβοι. Θρίαμβοι στη σφαίρα του πνεύματος.

Ένα τέτοιο θρίαμβο γιορτάζουμε σήμερα. Τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Δηλαδή, πανηγυρίζουμε τον θρίαμβο της αληθινής πίστης, τον θρίαμβο ενάντια στις αιρέσεις, δηλαδή τη διαστροφή της αλήθειας που κήρυξε ο Χριστός, τη νίκη εναντίον των εικονοκλαστών και την αναστήλωση των εικόνων το 843 μ. Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Η ορθόδοξη πίστη ύστερα από τόσους αγώνες, από κατατρεγμούς και διωγμούς, μαρτύρια και κατακόμβες πέρασε στον θρίαμβο. Οι μεγάλοι Πατέρες και οι Σύνοδοι μάς χάρισαν την μόνη σωστή πίστη, την μόνη ανόθευτη διδασκαλία. Και παράλληλα με τη ζωή τους οι Άγιοι, οι Μάρτυρες και οι Όσιοι μάς έδωσαν το τέλειο πρότυπο.

Ο συνδυασμός της καθαρότητας της διδασκαλίας με την αγνότητα της ζωής είναι η Ορθοδοξία. Η λάμψη της αλήθειας και η ευωδία της αγιότητος είναι το σύμβολο της πίστεως ενσαρκωμένο στην καθημερινή μας ζωή.

Αυτή είναι η βαριά μας κληρονομιά. Αυτή την Ορθοδοξία καλούμαστε να διαφυλάξουμε και στην εποχή μας, από τόσους και τόσους εχθρούς που μάς πολιορκούν.

Είναι πρώτα οι πολέμιοι του ορθόδοξου δόγματος, της μόνης ανόθευτης διδασκαλίας. Είναι εκείνοι που εγκαταλείπουν «τό λογικόν καί ἂδολον γάλα» της ορθόδοξης διδασκαλίας για να τραφούν με τους «βεβήλους καί γραώδεις μύθους». Είναι οι αιρετικοί, που σαν λύκοι βαρείς αποδεκατίζουν το ποίμνιο των πιστών. Οι διάφορες ομάδες των αιρετικών που τρέχουν από σπίτι σε σπίτι, κτυπούν κάθε πόστα και μεταδίδουν το δηλητήριο της πλάνης τους. Μερικοί, δυστυχώς, παρασύρονται από τα γλυκόλογά τους και τις ψεύτικες υποσχέσεις τους. Αρνούνται την πίστη που έχει ποτισθεί με τόσο αίμα, τόσο δάκρυ, τόσο πόνο, και γίνονται οπαδοί της αίρεσης. Πόσο φοβερό είναι κάτι τέτοιο. Πόσο πρέπει να λυπούμαστε  αυτούς τους ανθρώπους και να κρατάμε πάντα την πόστα του σπιτιού και της καρδιάς μας κλειστή στους εχθρούς αυτούς της Ορθοδοξίας.

Αυτό ας είναι και το δικό μας σύνθημα και αυτό το σύνθημα ας μεταδίδουμε και στους γύρω μας: Κλειστές οι πόστες της ψυχής και του σπιτιού στον κάθε πλανεμένο, στον κάθε αιρετικό. Ούτε κουβέντες μαζί του, ούτε από περιέργεια να πιάνουμε στα χέρια μας τα βιβλία και περιοδικά τους. Έχουμε, ευτυχώς, όσο άφθονη ορθόδοξη πνευματική τροφή που δεν χρειαζόμαστε τα έντυπά τους.

Δεν είναι όμως μόνο αυτοί εχθροί της Ορθοδοξίας. Εδώ, ας επιτραπεί να κάνουμε μια αληθινή διαπίστωση. Μπορεί κι εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί να γίνουμε εχθροί της Ορθοδοξίας, χωρίς να παρασυρθούμε από αιρετικούς και να αφήσουμε την πίστη μας. Και γινόμαστε εχθροί και δολιοφθορείς του θείου τούτου Οικοδομήματος όταν, ενώ πιστεύουμε, δεν ζούμε σαν ορθόδοξοι. Όταν έχουμε μόνο φύλλα και όχι καρπούς. Όταν δεν παρουσιάζουμε στην εποχή μας τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος: την αγάπη, την χαρά, την μακροθυμία, την αγαθότητα, την πραότητα, την δικαιοσύνη. Όταν αφήνουμε να εγκατασταθούν μέσα μας «ἒχθραι, ἓρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθεῖαι, διχοστασίαι».

Τότε «δι’ ἡμᾶς βλασφημεῖται τό ὂνομα τοῦ Θεοῦ», διαβάλλεται δηλαδή στην κοινωνία μας. Τότε δίνουμε, σ’ όσους ζητούν αφορμή, να κατηγορήσουν την πίστη. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει για τον ένα ή τον άλλο: Κάνει τον χριστιανό και όμως είναι τέτοιος και τέτοιος. Και πόσοι άλλοι μένουν μακριά από το ναό ή από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας εξ αιτίας της ανάρμοστης διαγωγής του ενός ή του άλλου κληρικού.

Ήρθε όμως η ώρα να προσπαθήσουμε να ζήσουμε το μοναδικό συνδυασμό αλήθειας και αγιότητας. Αποστολή μας είναι να παρουσιάσουμε στην εποχή μας πίστη και ηθική.

Πίστη θερμή, αδιάσειστη στο ορθόδοξο δόγμα, μετουσιωμένο σε ηθική ζωή, σε ζωή αρετής και αγιότητας. Οι καιροί μας θέλουν ηθικά αναστήματα που δεν λιποψυχούν στις όποιες δυσκολίες, που δεν κάμπτονται μπροστά σε καμιά πίεση. Δεν κάνουν συμβιβασμούς, υποχωρήσεις. Κρατούν πολύ ψηλά τη σημαία τους.

Έτσι μόνο και στις ημέρες μας θα νικήσει για άλλη μια φορά την ύλη, το πνεύμα. Θα θριαμβεύσει η μόνη σώζουσα Αλήθεια, η Ορθοδοξία και η ορθοπραξία, ενάντια στο ψεύδος και την πλάνη.