«Είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε στα σοβαρά ότι οι Έλληνες δεν θα κατορθώσουν να προλάβουν την αποπεράτωση των Ολυμπιακών έργων, αλλά αυτοί τα αποπεράτωσαν σαν να χόρευαν συρτάκι...» Ζακ Ρογκ για τους Ολυμπιακούς του 2004
Το προσωνύμιο δεν το έχουμε βγάλει μόνοι μας, δεν βαπτιστήκαμε αναμεταξύ μας, δεν έχουμε χριστεί εξ ιδίας βουλήσεως ως «ο λαός της τελευταίας στιγμής». Την ίδια στιγμή που μας τίθεται μια διορία για να διεκπεραιώσουμε ή να παραδώσουμε ένα έργο μας -όπως και να λέγεται αυτό- ένας Γερμανός χαμογελάει πικρά. Βλέπεις, εμείς -εκ πεποιθήσεως- βρε αδερφέ, δεν θελήσαμε να γίνουμε σαν και δαύτους, ψυχροί υπολογιστές των πάντων, όπου όλα τα κάνουν να λειτουργούν με μαθηματική ακρίβεια. Οι Έλληνες, αν δεν φτάσουμε στην εσχατιά της καταληκτικής ημερομηνίας, αν δεν αντικρίσουμε το ίδιο το «αμήν» πάσης προθεσμίας, δεν κουνιόμαστε. Και γιατί να το διεκπεραιώσουμε; «Αφού είναι μέρος του ταμπεραμέντου μας, κομμάτι γραμμένο στο DNA μας, να φτάνουμε στο “παρά 1” για να είμαστε εντάξει» είναι η επίσημη δικαιολογία που ακούς από τους περισσότερους.
Πώς μου ήρθε και τα γράφω όλα αυτά; Την Τετάρτη σχεδόν όλη η Αθήνα παρέλυσε από τις ουρές και την ταλαιπωρία που περίμενε τους οδηγούς που δεν έχουν περάσει από τεχνικό έλεγχο τα οχήματά τους. Τόσο στα ιδιωτικά, όσο και στα δημόσια ΚΤΕΟ, οι κάτοχοι οχημάτων αποτέλεσαν μέρος σε ουρές πολλών μέτρων, μέχρι αργά το βράδυ της ίδιας ημέρας. Έτσι, γνώρισαν ασφυκτικό μποτιλιάρισμα πάρα πολλοί δρόμοι, σε όλο το Λεκανοπέδιο. Η αναμονή για τον τεχνικό έλεγχο έφτανε και τις δυο ώρες στους έχοντες ραντεβού, ενώ σε όσα ΚΤΕΟ δέχονταν εκτός ραντεβού, η αναμονή υπερέβαινε και τις πέντε ώρες!
Δεν ήξεραν τόσοι κάτοχοι οχημάτων πως αν δεν τακτοποιήσουν τις εκκρεμότητές τους, μέχρι τη συγκεκριμένη ημερομηνία, θα κληθούν να πληρώσουν πρόστιμο -από την 1η Ιανουαρίου- έως και 150 ευρώ; Προφανώς και το ήξεραν αλλά, είπαμε, οι Έλληνες είμαστε της τελευταίας στιγμής, χα! Από το να περιμένουμε την τελευταία εβδομάδα για να ξεκινήσουμε τα ψώνια μας, σε κάθε γιορτή, μέχρι να κλείσουμε ξενοδοχείο για τις διακοπές μας. Από το να αποδώσουμε τον ΦΠΑ, μέχρι να κάνουμε τη φορολογική μας δήλωση. Αντίστοιχη ουρά όπως με τα ΚΤΕΟ σημειώνεται, μην ξεχνάμε, κάθε χρόνο, με τα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων – το ρεβεγιόν ξεκινά σε κάποια ουρά σε ΔΟΥ ή τράπεζα.
Μπορείτε να ξεχάσετε τη σχετική δήλωση του τότε προέδρου της ΔΟΕ Ζακ Ρογκ, με φόντο τους Ολυμπιακούς του 2004; «Είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε στα σοβαρά ότι οι Έλληνες δεν θα κατορθώσουν να προλάβουν την αποπεράτωση των Ολυμπιακών έργων, αλλά αυτοί τα αποπεράτωσαν σαν να χόρευαν συρτάκι. Άρχισαν σιγά, αλλά κατά την τελευταία διετία επιτάχυναν τον ρυθμό τους και τελικά αποπεράτωσαν την κατασκευή όλων των έργων, εργαζόμενοι με ιλιγγιώδη ταχύτητα».
Το απίστευτο είναι ότι πολλοί Έλληνες με αυτή τη δήλωση ένιωσαν υπερήφανοι, επαναλαμβάνοντας σαν υπνωτισμένοι το «είμαστε της τελευταίας στιγμής». Τι να πεις... Πιθανώς μέσα μας έχει μπολιάσει και έχει καρποφορήσει το σασπένς, το κυοφορούμε μια ζωή και στο τέλος γεννοβολάμε το «από μηχανής θεός», αφού μόνο από θαύμα έρχεται το αποτέλεσμα. Εννοείται, όχι χάρη στον σοφό σχεδιασμό του.
Και σίγουρα χάνει τη μαγεία του όταν για την «τελευταία στιγμή» κάποιων συμπατριωτών σου είσαι αναγκασμένος να κάνεις μια διαδρομή 15 λεπτών σε μία ώρα και είκοσι λεπτά.
Και να σκεφτείς ότι κάποτε στην Ελλάδα ίσχυε το «των φρονίμων τα παιδιά...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου