«Κολαστήριο το Δαφνί» καταγγέλλουν οι γονείς – Φοβισμένοι δηλώνουν οι νοσηλευτές

0

  

0

  

0

  

0

  

0

 

Η ιστορία του Χρήστου, του ασθενούς που φέρεται ως υπεύθυνος για τη φωτιά τον Σεπτέμβριο του 2015 στο Δαφνί και στοίχισε την ζωή σε τρεις τρόφιμους του ιδρύματος, έχει οδηγήσει σε εκατέρωθεν καταγγελίες μεταξύ των γονέων του αλλά και των νοσηλευτών και γιατρών του ιδρύματος.

Για κακοποίηση, άγριο ξύλο, βασανιστήρια και επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης εντός του Ψ.Ν.Α κάνει λόγο ο Π.Δ, πατέρας του ασθενούς σε  αίτησή του στον εισαγγελέα Εκτελέσεων. «Τον έχουν σε πλήρη και παρατεταμένη απομόνωση επί 9μηνου περίπου, σε μπουντρούμι ολίγων τετραγωνικών μέτρων, χωρίς παράθυρο, με καγκελωτό φεγγίτη με σήτα, σιδερένια πόρτα με καγκελωτό παραθυράκι ολίγων εκατοστών. Του έχουν στερήσει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα του. Έχει να προαυλισθεί από 8-9-2015, σε συνθήκες δηλαδή «Κωσταλέξη» στην χειρότερή τους μορφή!», αναφέρει ο πατέρας.
Το «μαρτύριο» του Χρήστου, όπως περιγράφεται από τον πατέρα του, δε σταματούσε στον εγκλεισμό και την απομόνωση με αποτέλεσμα πολλές φορές να βρίσκεται δεμένος ακόμη και ημέρες ολόκληρες στο κρεβάτι του. «Από τις φωτογραφίες προκύπτει ότι ο γιος μου έχει κακοποιηθεί βάναυσα πολλές φορές, από ομάδες ενισχυτικές 10 και πλέον νοσηλευτών. Κάποιοι από αυτούς τον εξύβριζαν χυδαιότατα, τον απειλούσαν, τον χτυπούσαν αλύπητα με χέρια και πόδια στο σώμα και το χειρουργημένο κεφάλι του, τον έσερναν στο δάπεδο σαν αρνί σε σφαγείο, τον δέσμευαν στην κλίνη του και στα 4 άκρα. Ο γιος μου μόνος προσπαθούσε απεγνωσμένα αμυνόμενος να διαφύγει για να μην υποστεί τα βασανιστικά μαρτύρια των παρατεταμένων απομονώσεων, πολυήμερων δεσμεύσεων επί κλίνης στα 4 άκρα, σε μια περίπτωση τραυματισμένος στο κεφάλι για 11 συνεχόμενες ημέρες από τον νοσηλευτή Ν.Κ κατόπιν εντολής της Διευθύντριας Ψυχιατρικής Ε.Μ, αφαίρεσης όλων ανθρωπίνων δικαιωμάτων του».
Στην καθημερινότητα του Χρήστου ανήκε ακόμη και ο ύπνος πάνω στις φυσικές του ανάγκες: «Όταν φώναζε βοήθεια μετά από επιληπτικές κρίσεις που έκανε με απώλεια ούρων, κάποιοι όχι μόνο δεν τον βοηθούσαν, αλλά του φώναζαν ότι εκεί θα αφήσει τα κόκαλά του και να μην περιμένει βοήθεια από εμάς γιατί, όπως του έλεγαν, είχαμε σκοτωθεί σε τροχαίο! Δεν τον αποδέσμευαν να πάει στην τουαλέτα, να κάνει μπάνιο, ούτε του άλλαζαν τα σεντόνια, ε αποτέλεσμα να κοιμάται πάνω στις φυσικές του ανάγκες. Άκρως ανθυγιεινές και επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης!», καταλήγει ο πατέρας του Χρήστου.
Πηγή