«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ»

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ»

Του Σεβ. Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ | ROMFEA.GR

---

Μέ αὐτή τή σύντομη φράση τοῦ ὑμνογράφου μᾶς ἀναγγέλλει ἡ Ἐκκλησία μας τό χαρμόσυνο γεγονός τῆς γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου καί μᾶς προτρέπει νά δοξάσουμε τόν Θεό γιά τήν ἄκρα συγκατάβασή Του νά γίνει ἄνθρωπος καί νά κατασκηνώσει ἀνάμεσά μας.

«Χριστός γεννᾶται δοξάσατε» ἀντηχεῖ σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς. «Χριστός γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεέμ τῇ πόλει» ψάλλουν τά παιδιά. «Χριστός γεννᾶται

δοξάσατε» ἐπαναλαμβάνουμε καί μεῖς μέ τήν προτροπή νά μελετήσουμε τήν σύντομη αὐτή φράση, καί νά ἀνακαλύψουμε τά νοήματά της.

Ι

Χριστός. Ποιός εἶναι αὐτός ὁ Χριστός; Εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας. Ὁ λυτρωτής τοῦ κόσμου. Ἐκεῖνος πού προανήγγειλαν οἱ Προφῆτες καί προεκήρυξαν οἱ Πατριάρχες.

Εἶναι κατά τούς προφητικούς λόγους «ὁ μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, ὁ ἰσχυρός Θεός, ὁ θαυμαστός Σύμβουλος, ὁ Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης» (Ἡσαΐου θ΄ 6), «ἡ ράβδος ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσσαί καί τό ἄνθος ἐξ ὀσφύος τοῦ Δαυΐδ» (Ἡσαΐου ια΄ 1).

Ἐκεῖνος πού ἀνέμεναν οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων, ὁ «κάποιος Θεός» τοῦ Πλάτωνος πού θά μᾶς διδάξει πῶς νά συμπεριφερόμαστε πρός τούς ὁμοίους μας καί θά σηκώσει ἐπάνω Του τούς πόνους μας. Ἐκεῖνος γιά τόν Ὁποῖο ὁ Ἄγγελος εἶπε στούς Βοσκούς τῆς Βηθλεέμ: «Εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην... ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Κύριος» (Λουκᾶ β΄, 11).

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ χρισμένος ἀπό τόν Θεό Πατέρα σωτήρας καί λυτρωτής τοῦ κόσμου. Ὁ Ἐμμανουήλ (Ματθαίου α΄, 23) πού θά μείνει μαζί μας μέ τή Χάρη Του καί τίς εὐεργεσίες Του.

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Τρισυποστάτου Παναγίας Τριάδος, ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, πού ἔλαβε σάρκα στά καθαρά καί ἀκηλίδωτα σπλάγχνα τῆς ταπεινῆς κόρης τῆς Ναζαρέτ, τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας.

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ ἀληθινός Θεός, ὁ τέλειος Θεός, πού γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο.

Ὁ Χριστός εἶναι «ὁ χαρακτήρ τῆς ἀϊδιότητος τοῦ Πατρός» πού κατέρχεται στή γῆ μέ μορφή δούλου γιά νά κατασκηνώσει ἀνάμεσά μας. Εἶναι «ὁ πλήρης χάριτος καί ἀλήθειας» (Ἰωάννου α΄ 14) καί «ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ πάντες ἡμεῖς ἐλάβομεν» (Ἰωάννου α΄ 16). Αὐτός εἶναι ὁ Χριστός, πού γεννᾶται «ἐν Βηθλεέμ τῇ πόλει».

Γεννᾶται. Ἐνσαρκώνεται, λαμβάνει τήν ἀνθρώπινη φύση, γίνεται ἄνθρωπος, ὅμοιος μέ μᾶς. Ὁ ἄχρονος Υἱός τοῦ Πατρός γεννᾶται ἐν χρόνω.

Ἐκεῖνος πού ὡς Θεός δέν ἔχει οὔτε ἀρχή οὔτε τέλος «ἄρχεται» ἀρχίζει νά ὑπάρχει ὡς ἄνθρωπος. Ἐκεῖνος πού ὡς Θεός ἔχει θρόνο τόν οὐρανό καί ὑποπόδιο τή γῆ γεννᾶται ὡς ἄνθρωπος μέσα σέ ἕνα ρυπαρό σπήλαιο, ἀνακλίνεται μέσα σέ μιά φάτνη. Ἐνδύεται τήν ἀνθρώπινη φύση χωρίς νά παύσει νά εἶναι ὁ Θεός.

Εἶναι Θεάνθρωπος. Εἶναι τέλειος Θεός καί γίνεται τέλειος ἄνθρωπος.

Παράδοξο καί ξένο μυστήριο ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Λόγου! Ὅσο καί νά προσπαθεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τό λογικό του νά ἐξιχνιάσει τό μυστήριο τῆς θείας ἐνσαρκώσεως εἶναι ἀδύνατο νά τό κατορθώσει. Πῶς μπορεῖ τό λογικό νά ἀποδείξει καί νά μᾶς πεῖ: Πῶς ἔγινε ἡ σύλληψη τοῦ Θεοῦ Λόγου;

ΙΙῶς ὑπάρχει γένηση σαρκός ἄνευ σπορᾶς; Πῶς ὁ καθαρός βαπτίζεται, ὁ ἀσθενῶν χαρίζει δύναμη, ὁ πεινῶν τρέφει τούς ἄλλους, πῶς ὁ πάσχων χαρίζει ἰάματα, ὁ θνήσκων ζωοποιεῖ; καί τό σπουδαιότερο ὅλων: Πῶς ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος;

Πῶς ὁ Ἰησοῦς πού εἶναι Θεός κατά φύση γίνεται κατά φύση ἄνθρωπος; Σέ αὐτά ὅλα μόνο οἱ προβολεῖς τῆς πίστεως ρίχνουν κάποιο φῶς, πού μᾶς ἀναγκάζει νά σκύψωμε καί ταπεινά νά προσκυνήσουμε «τόν ἀνακλινόμενον σήμερον ἐν φάτνῃ ».

Γιά ποιό λόγο ὁ ὑμνογράφος χρησιμοποιεῖ τόν ἐνεστῶτα «γεννᾶται» κι ὄχι τόν ἀόριστο «ἐγεννήθη»; Γιατί δέ λέγει: «Χριστός ἐγεννήθη δοξάσατε»;

Γιά νά δείξει ὅτι ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ συμβαίνει στό παρόν μυστικά γιά μᾶς. Ὁ καθένας ἀπό μᾶς πού θά ἀκούσει «Χριστός γεννᾶται» νά σκεθφεῖ μιά γέννηση τοῦ Χριστοῦ μέσα του.

Τώρα, αὐτή τή στιγμή ὁ Χριστός γεννᾶται. Σάν νά λέγει στόν καθένα μας: Τώρα παρευθύς μήν ἀργεῖς, ἑτοίμασε τό σπήλαιό σου, τήν ψυχή σου.

Διῶξε ἀπό μέσα ξελογιασμούς, ἀπερισκεψίες, ἁμαρτωλές σκέψεις, κακές ἐπιθυμίες καί εὐπρέπησε τήν ψυχή σου. Ὑψώσου ἀπό τή γῆ καί ἀπό τά γήϊνα γιά νά δώσεις τήν ἀγάπη σου ὁλόκληρη σέ Ἐκεῖνον πού κατεβαίνει τώρα στήν γῆ γιά σένα.

Ἄν δέν ἔχεις τίποτε ἄλλο νά Τοῦ προσφέρεις γιά δῶρο, ὅπως οἱ Μάγοι καί οἱ Ποιμένες βγάλε ἀπό πάνω σου τά σφάλματά σου, τίς ἐλλείψεις σου, τίς ἁμαρτίες σου καί πρόσφερε αὐτά.

Θά τακτοποιήσεις ἔτσι τό κατάλυμά σου καί θά εἶναι ἕτοιμο γιά τή φιλοξενία τοῦ Ἐρχόμενου. Μήν ἀργεῖς καί μήν ἀναβάλεις. Τώρα Χριστός γεννᾶται. Τώρα ὑποδέξου Τον στή φάτνη τῆς ψυχῆς σου.

Προσοχή ἐφ’ ὅσον δέν εἶναι ἐπιτρεπτό ὁ μή καθαρός νά προσεγγίσει τόν καθαρό κατά «μή καθαρῷ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι οὐ θεμιτόν», ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τονίζει «Καθαρτέον, πρῶτον ἑαυτόν, εἴτα τῷ καθαρῷ προσομιλητέον» (Λόγος Κ΄, Περί δόγματος, ἤτοι περί θεολογίας, καί καταστάσεως ἐπισκόπων, ἤ κατά ἐπισκόπων, PG 35, 1069).

Πρῶτα νά καθαρίσουμε τόν ἑαυτό μας κι ἔπειτα νά πλησιάσουμε τόν Καθαρό. Νά καθαρίσουμε τόν ἑαυτό μας δηλαδή τήν συνείδησή μας, μέ τήν ταπείνωση, μέ τή μετάνοια καί προπάντων μέ μιά καλή χριστουγεννιάτικη ἐξομολόγηση. «Λούσασθε καθαροί γενέσθαι » φωνάζει ὁ μεγαλοφωνότατος (Ἡσαΐου α΄ 16).

Δ ο ξ ά σ α τ ε. Δοξάσατε πρῶτα τόν Θεό Πατέρα πού εὐδόκησε νά στείλει τό μονογενῆ Υἱό Του στόν κόσμο γιά τήν ἐξαγορά μας, γιά νά γίνει «λύτρο ἀντί πολλῶν» (Ματθαίου κ΄ 28).

Δοξάσατε τόν Θεό πού δέχθηκε τήν δέηση τῶν ἐκλεκτῶν Του, εἰσάκουσε τούς στεναγμούς τῆς καρδιᾶς τους κι εὐλόγησε τίς προσδοκίες τους.

Δοξάσατε τόν Θεό μαζί μέ τούς Ἀγγέλους τῆς Βηθλεέμ ἐπαναλαμβάνοντας τόν ὕμνο: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ» (Λουκᾶ β΄ 14). Δόξα στόν Παντοδύναμο Θεό, πού βρῆκε τόν ὑπερφυῆ τρόπο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Δόξα σ’ Ἐκεῖνον πού κατοικεῖ στά οὐράνια, Θεό Πατέρα, πού ἔδειξε τέτοια φιλανθρωπία κι ἀγαθότητα γιά τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, πού δέν ἔδειξε γιά τούς ἐπαναστάτες ἀγγέλους.

«Χριστός γεννᾶται δοξάσατε». Δοξάσατε, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τό Λόγο τοῦ Πατρός, πού δέχεται νά λάβει μορφή δούλου, νά ἐνσαρκωθεῖ γιά νά λυτρώσει τό ἀνθρώπινο γένος. Δοξάσατέ Τον σήμερα πού βλέπετε μέ τά μάτια τῆς πίστεως νά κεῖται σάν βρέφος σπαργανωμένο στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ.

Δοξάσατε ἀναγνωρίζοντάς Τον Σωτήρα, Λυτρωτή κι Εὐεργέτη.

Σωτήρα, γιατί μᾶς ἔσωσε ἀπό τή δουλεία τοῦ διαβόλου. Λυτρωτή, γιατί μᾶς ἐξηγόρασε μέ τό πολύτιμο αἷμα του, ἐπάνω στόν σταυρό (Πρός Κολοσσαεῖς α΄, 20). Εὐεργέτη, γιατί μᾶς ἔδωσε τά ἐξαγιαστικά μυστήρια κι ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία γιά νά συνεχίσει τό ἔργο Του.

Δοξάσατε τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος πού ἐπεσκίασε μέ τήν παντοδύναμη Χάρη Του τήν Παρθένο Μαρία καί τήν ἀνέδειξε Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Δόξα στήν ἐξαγιαστική δύναμί Του, πού ἄφησε τήν Θεοτόκο πρό τοῦ τόκου, κατά τόν τόκο καί μετά τόν τόκο, Παρθένο.

Τιμή καί αἶνος σ’ Αὐτό πού ἦλθε μέ τή μορφή περιστερᾶς νά μαρτυρήσει τήν θεότητα τοῦ βαπτιζομένου Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ματθαίου γ΄, 13-17) καί μέ τή μορφή πυρίνων γλωσσῶν (Πράξεων β΄, 1-13) νά ἐπισφραγίσει τό ἔργο τοῦ Ἐμμανουήλ, τήν Ἐκκλησία.

«Ὁ Πατήρ εὐδόκησεν· ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο· καί ἡ Παρθένος ἔτεκε, Θεόν ἐνανθρωπήσαντα· Ἀστήρ μηνύει· Μάγοι προσκυνοῦσι· Ποιμένες θαυμάζουσι· καί ἡ κτίσις ἀγάλλεται» (Στιχηρό ἰδιόμελο τῶν Αἴνων τῶν Χριστουγέννων)

Χριστός γεννᾶται δοξάσατε!