24 -2- 2013
Σε όποια γλώσσα και να γράψεις τις δυο λέξεις «ελληνική τραγωδία» στο google θα βγουν χιλιάδες σελίδες οι οποίες θα αναφέρονται όχι στους διάσημους τραγωδούς προγόνους μας, αλλά στην εικόνα της σημερινής Ελλάδας, που είναι ακριβώς αυτό. Τραγική. Ξένος τύπος, προσωπικές σελίδες,
φόρουμ, μπλογκ, βιντεάκια, μια ατέλειωτη αλυσίδα από αναφορές οι οποίες στη καλύτερη περίπτωση περιγράφουν την οικονομική..... δικτατορία που βιώνουν με πρωτοφανή αγριότητα οι Έλληνες, και στη χειρότερη των περιπτώση δηλώνουν με βεβαιότητα πως η Ελλάδα έχει ήδη γκρεμιστεί σε μια άβυσσο που μόνο οι θεοί της μπορούν να αποφασίσουν, στο πολύ μακρινό μέλλον, αν θα σηκώσει ξανά έστω και αμυδρά το κεφάλι προς τα πάνω.
Εντός των τειχών όλα αυτά ονομάζονται βρώμικη προπαγάνδα, συνωμοσιολογία, αν το παρατραβήξει κάποιος μπορεί και να διωχθεί πλέον σαν υποκινητής , τρομοκράτης, εχθρός της πατρίδας, ύποπτη φιγούρα που διασπείρει ψεύδη και υπονομεύει τη τιτάνια προσπάθεια που καταβάλλουν οι ηρωικοί ηγέτες μας για τη διάσωση της πατρίδας.
Φυσικά αρκεί κάποιος να ρίξει μια ματιά γύρω, για να δει ξεκάθαρα κατά πόσο όλα αυτά είναι σενάρια κακόβουλα. Σ΄αυτόν εδώ πλέον το τόπο για να χρησιμοποιεί κάποιος τη λέξη αισιοδοξία ή ανάπτυξη, πρέπει να είναι δυο πράγματα ή ψεύτης ή ηλίθιος. Εκτός κι αν εννοεί κάτι που θα γίνει στο πολύ μακρινό μέλλον (άγνωστο πότε) όταν οι άνθρωποι θα ταξιδεύουν σε άλλους πλανήτες, η γη θα έχει καταστραφεί σ΄αυτή τη μορφή που γνωρίζουμε, ο ήλιος θα βγαίνει από τη δύση και οι εναπομείναντες άνθρωποι θα μιλάνε τηλεπαθητικά και θα τηλεμεταφέρονται όπου γουστάρουν με τη σκέψη τους.
Ναι τότε, στους εναπομείναντες, αν υπάρχουν κι Έλληνες ακόμα, μπορεί να βιώσουν ένα νέο τρόπο αντίληψης και ζωής η οποία δεν θα έχει καμιά σχέση με τις προηγούμενες δέκα γενιές Ελλήνων που θα έχουν θυσιαστεί στα εργαστήρια του μεγάλου πειράματος!
Πάντα μέχρι να βρεις το τελικό φάρμακο πεθαίνουν κάποιες χιλιάδες πειραματόζωα. Και μετά έρχεται η λύση. Ο επιστήμων αναφωνεί. «Ααααααα, αυτό ήταν τελικά που τα σκότωνε! Τώρα μπορούμε να το διορθώσουμε»
Υπήρξαν πολλοί άνθρωποι, διανοούμενοι και μη, που τόλμησαν να ελπίσουν στα μνημόνια και τη δήθεν διάσωση της χώρας. Υπάρχουν ακόμα, έστω και λιγότερη που συνεχίζουν να μιλάνε για αισιοδοξία και επιμένουν να εστιάζουν το πρόβλημα του κτιρίου που καταρρέει σε λεπτομέρειες κατασκευής. Πέφτουν δέκα όροφοι και κοιτάνε κάποιες σωληνώσεις που έχουν διαρροή. Φεύγουν τούβλα δεξιά κι αριστερά και εστιάζουν τη προσοχή στο αν φταίει ο αρχιτέκτονας ή ο μπογιατζής! Είναι μια κατανοητή αυτοπροστασία για τους φοβισμένους ανθρώπους να κρύβονται πίσω από καθησυχαστικές εξηγήσεις.
Αν στην Ελλάδα απολύσουμε τους κακούς δημοσίους, υπαλλήλους, αν δώσουμε μισθούς πείνας σε όλους, αν κόψουμε από φάρμακα και περίθαλψη, αν αρχίσουμε να θάβουμε τους νεκρούς σε ομαδικούς τάφους για οικονομία και τους ζωντανούς σε στρατόπεδα με ένα κατσαρολάκι στο χέρι, να δεις που στο τέλος θα έχουμε και πλεόνασμα! Κουταμάρες, αν εκτελέσουμε και το μισό πληθυσμό επί τόπου χωρίς καθυστερήσεις κι αντί για δέκα εκατομμύρια μείνουμε ξαφνικά πέντε, να δεις που θα ξεχρεώσουμε και θα πάμε και στα μπουζούκια να ρίξουμε μια ζεμπεκιά!
Θα μπορούσε η ανοησία να δικαιολογηθεί αν την ονομάζαμε άγνοια. Δηλαδή αν πιστεύαμε πως το μνημόνιο ήταν ένα νεογέννητο αθώο βρέφος και φυσικά οι γονείς του το γέννησαν με όλες τις καλές προθέσεις αλλά οι φουκαριάρηδες δεν μπορούσαν να ξέρουν πως όταν θα μεγάλωνε θα γινόταν αυτό το γομάρι... Ποιος όμως ακόμα πιστεύει πως αυτό το βρέφος ήταν αθώο? Ποιος χαζοχαρούμενος πιστεύει ακόμα πως οι γονείς δεν ήξεραν τι έκαναν?
Αυτό το μωρό δεν γεννήθηκε από καμιά μορφή ερωτικής ένωσης, δεν γεννήθηκε καν από μια ζωώδη ικανοποίηση της στιγμής. Ήταν ξεκάθαρα φρούτο ενός καλοστημένου κι από καιρό σχεδιασμένου προξενιού. Οι λέξεις αγάπη, φροντίδα, θαυμασμός, ενδιαφέρον, σεβασμός, έρωτας, σεξ ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να δέσει ένα γάμο έλλειπαν παντελώς από τα πλάνα αυτού του προξενιού. Χρήμα, κέρδος, υποταγή, μίσος, συμφορά, θάνατος. Αυτά ήταν τα γονίδια που εμφυτεύτηκαν στο μωρό που γεννήθηκε μέσα από το δοκιμαστικό σωλήνα της νέας τάξης. Αυτά είναι τα παιδιά των καταραμένων που θα ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά της γης, και δεν χρειάζεται ούτε πολύ μυαλό, ούτε ιδιαίτερες γνώσεις για να δει κάποιος τι καπνό φουμάρουν, σε τι γομάρια θα εξελιχθούν, ασυνείδητα, στυγνά, βίαια, χωρίς κανένα έλεος, όπως πρέπει να είναι οι επαγγελματίες δολοφόνοι.
Τα μνημόνια, η τάξη, η επιβολή, η υποταγή, η πλήρης εξαθλίωση, η στέρηση των ανθρώπων από κάθε δυνατότητα να λειτουργούν και να σκέφτονται ελεύθερα, να επιλέγουν και να αποφασίζουν ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα, είναι ο κόσμος της ανάπτυξης που επικαλούνται φτάνοντας στο σημείο να νοιώθουν ακόμα και περηφάνια για το κατόρθωμα τους να είναι νονοί αυτού του εκτρώματος.
Δεν έχει σημασία αν σήμερα πεινάσουμε κι αύριο ανακτήσουμε την δυνατότητα να έχουμε ένα πιάτο φαΐ, αν σήμερα τη βγάζουμε πολύ δύσκολα αλλά κάπου στο μέλλον θα μπορέσουμε να έχουμε ξανά μια άνεση. Σημασία έχει ότι στο μεσοδιάστημα, θα έχουμε χάσει οριστικά και αμετάκλητα το δικαίωμα για να αποφασίζουμε ακόμα και για το τι θα κάνουμε τα συκώτια μας όταν πεθάνουμε, ακόμα και το πόσες φορές θα τρυπηθεί το παιδί μας με φάρμακα που αγνοούμε τι είναι και τι κάνουν, ακόμα και για το τι περιέχει το φαΐ που θα τρώμε και θα δίνουμε στα παιδιά μας, ακόμα και για το τι θα διαβάσουμε, τι ρούχο θα φορέσουμε, ποια διαδρομή θα ακολουθούμε το πρωί που ξυπνάμε, σε τι θα χρησιμεύει το πτυχίο ή η τέχνη που κατέχουμε.
Ναι θα υπάρξει ανάπτυξη. Θα γίνουν πάλι μεγάλες μπίζνες. Το κακό είναι πως το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών, η συντριπτική πλειοψηφία ούτε θα πάρει μέρος σ΄αυτούς τους σχεδιασμούς, ούτε θα αποφασίσει, ούτε θα λάβει πίσω όσα της έκλεψαν. Ένας κόσμος που χτίστηκε από ανθρώπους με όλα τα καλά και τα άσχημα μένει πίσω. Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ένας τωρινός σχεδιάζεται ερήμην των ανθρώπων. Κι ένας μελλοντικός θα είναι απλά ένα τεράστιο εκτροφείο με προκαθορισμένους και απαράβατους νόμους....
Δεν είναι καταστροφολογία. Ούτε μαζοχισμός, να βλέπει κανείς μόνο το κακό γύρω του. Είναι η ξερή πραγματικότητα.
Θες να το δεις πιο απλά? Σκέψου. Πως αρχίζει η ιστορία σου?
Όπως όλων.
Μια φορά κι ένα καιρό γεννήθηκα....
Ωραία. Πες μου τώρα κοιτάζοντας πίσω πόσα πράγματα από αυτά που έκανες τα αποφάσισες μόνος σου. Στ΄αλήθεια μόνος σου. Το όνομά σου? Τη θρησκεία σου? Το σχολείο που θα πας? Το φαγητό που θα φας? Το τρόπο που θέλεις να ζήσεις? Το τι είναι καλό και τι είναι κακό?Τι στη ζωή σου περιέχει τη δική σου αποκλειστική σφραγίδα?
Ξέρεις τι? Τα όνειρα που δεν μπορείς να εξηγήσεις. Τα άγνωστα τοπία που επισκέπτεσαι, το ότι πετάς, το ότι βλέπεις πλάσματα και φυσιογνωμίες που αγνοείς ότι υπάρχουν και μιλάς μαζί τους, Το ότι έχεις πενήντα κι όχι πέντε αισθήσεις και κάνεις απίστευτα πράγματα με απίστευτη ευκολία. Ίσως εκεί υπάρχει η μοναδική ευκαιρία να δεις κάτι που δεν πρόλαβε να στο υποβάλλει κάποιος άλλος... ακόμα.
Κι ακόμα κι αυτά τα περικυκλώνεις πλέον από μια μάζα από καλώδια (κινητά, ασύρματα, τηλεόραση,) να μην μπορεί το έρημο το μυαλό να ξεφύγει ούτε δευτερόλεπτο στο μυστικό κόσμο του.
Ακόμα και τον ύπνο σου τον παρέδωσες. Σκέψου τι έχεις παραδώσει στο ξύπνιο σου. Επομένως θα δεις μια ανάπτυξη να έρχεται κάποτε. Πως θα την δεις. Θα σου δείξουν κάτι και θα σου πουν, «να αυτό είναι η ανάπτυξη» Μήπως θα μπορείς να διακρίνεις κι αν λένε ψέμματα?
Η προσωπική μου άποψη για το τι μπορούμε να κάνουμε. Να ονειρευτούμε με τα κινητά κλειστά και τα ασύρματα δίκτυα απενεργοποιημένα. Να προσπαθήσουμε να συγκεντρώσουμε όλες τις απαντήσεις που μας δόθηκαν σε κάθε απορία μας και να νοιώσουμε αν αυτές οι απαντήσεις μας ικανοποίησαν. Κι αν κάτι δεν μας πείθει να ψάξουμε να βρούμε αυτό που από ένστικτο ξέρουμε.
Δεν είμαστε αριθμοί. Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι!
Λέμε και καμιά κουταμάρα για να περάσει η ώρα....
Εντός των τειχών όλα αυτά ονομάζονται βρώμικη προπαγάνδα, συνωμοσιολογία, αν το παρατραβήξει κάποιος μπορεί και να διωχθεί πλέον σαν υποκινητής , τρομοκράτης, εχθρός της πατρίδας, ύποπτη φιγούρα που διασπείρει ψεύδη και υπονομεύει τη τιτάνια προσπάθεια που καταβάλλουν οι ηρωικοί ηγέτες μας για τη διάσωση της πατρίδας.
Φυσικά αρκεί κάποιος να ρίξει μια ματιά γύρω, για να δει ξεκάθαρα κατά πόσο όλα αυτά είναι σενάρια κακόβουλα. Σ΄αυτόν εδώ πλέον το τόπο για να χρησιμοποιεί κάποιος τη λέξη αισιοδοξία ή ανάπτυξη, πρέπει να είναι δυο πράγματα ή ψεύτης ή ηλίθιος. Εκτός κι αν εννοεί κάτι που θα γίνει στο πολύ μακρινό μέλλον (άγνωστο πότε) όταν οι άνθρωποι θα ταξιδεύουν σε άλλους πλανήτες, η γη θα έχει καταστραφεί σ΄αυτή τη μορφή που γνωρίζουμε, ο ήλιος θα βγαίνει από τη δύση και οι εναπομείναντες άνθρωποι θα μιλάνε τηλεπαθητικά και θα τηλεμεταφέρονται όπου γουστάρουν με τη σκέψη τους.
Ναι τότε, στους εναπομείναντες, αν υπάρχουν κι Έλληνες ακόμα, μπορεί να βιώσουν ένα νέο τρόπο αντίληψης και ζωής η οποία δεν θα έχει καμιά σχέση με τις προηγούμενες δέκα γενιές Ελλήνων που θα έχουν θυσιαστεί στα εργαστήρια του μεγάλου πειράματος!
Πάντα μέχρι να βρεις το τελικό φάρμακο πεθαίνουν κάποιες χιλιάδες πειραματόζωα. Και μετά έρχεται η λύση. Ο επιστήμων αναφωνεί. «Ααααααα, αυτό ήταν τελικά που τα σκότωνε! Τώρα μπορούμε να το διορθώσουμε»
Υπήρξαν πολλοί άνθρωποι, διανοούμενοι και μη, που τόλμησαν να ελπίσουν στα μνημόνια και τη δήθεν διάσωση της χώρας. Υπάρχουν ακόμα, έστω και λιγότερη που συνεχίζουν να μιλάνε για αισιοδοξία και επιμένουν να εστιάζουν το πρόβλημα του κτιρίου που καταρρέει σε λεπτομέρειες κατασκευής. Πέφτουν δέκα όροφοι και κοιτάνε κάποιες σωληνώσεις που έχουν διαρροή. Φεύγουν τούβλα δεξιά κι αριστερά και εστιάζουν τη προσοχή στο αν φταίει ο αρχιτέκτονας ή ο μπογιατζής! Είναι μια κατανοητή αυτοπροστασία για τους φοβισμένους ανθρώπους να κρύβονται πίσω από καθησυχαστικές εξηγήσεις.
Αν στην Ελλάδα απολύσουμε τους κακούς δημοσίους, υπαλλήλους, αν δώσουμε μισθούς πείνας σε όλους, αν κόψουμε από φάρμακα και περίθαλψη, αν αρχίσουμε να θάβουμε τους νεκρούς σε ομαδικούς τάφους για οικονομία και τους ζωντανούς σε στρατόπεδα με ένα κατσαρολάκι στο χέρι, να δεις που στο τέλος θα έχουμε και πλεόνασμα! Κουταμάρες, αν εκτελέσουμε και το μισό πληθυσμό επί τόπου χωρίς καθυστερήσεις κι αντί για δέκα εκατομμύρια μείνουμε ξαφνικά πέντε, να δεις που θα ξεχρεώσουμε και θα πάμε και στα μπουζούκια να ρίξουμε μια ζεμπεκιά!
Θα μπορούσε η ανοησία να δικαιολογηθεί αν την ονομάζαμε άγνοια. Δηλαδή αν πιστεύαμε πως το μνημόνιο ήταν ένα νεογέννητο αθώο βρέφος και φυσικά οι γονείς του το γέννησαν με όλες τις καλές προθέσεις αλλά οι φουκαριάρηδες δεν μπορούσαν να ξέρουν πως όταν θα μεγάλωνε θα γινόταν αυτό το γομάρι... Ποιος όμως ακόμα πιστεύει πως αυτό το βρέφος ήταν αθώο? Ποιος χαζοχαρούμενος πιστεύει ακόμα πως οι γονείς δεν ήξεραν τι έκαναν?
Αυτό το μωρό δεν γεννήθηκε από καμιά μορφή ερωτικής ένωσης, δεν γεννήθηκε καν από μια ζωώδη ικανοποίηση της στιγμής. Ήταν ξεκάθαρα φρούτο ενός καλοστημένου κι από καιρό σχεδιασμένου προξενιού. Οι λέξεις αγάπη, φροντίδα, θαυμασμός, ενδιαφέρον, σεβασμός, έρωτας, σεξ ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να δέσει ένα γάμο έλλειπαν παντελώς από τα πλάνα αυτού του προξενιού. Χρήμα, κέρδος, υποταγή, μίσος, συμφορά, θάνατος. Αυτά ήταν τα γονίδια που εμφυτεύτηκαν στο μωρό που γεννήθηκε μέσα από το δοκιμαστικό σωλήνα της νέας τάξης. Αυτά είναι τα παιδιά των καταραμένων που θα ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά της γης, και δεν χρειάζεται ούτε πολύ μυαλό, ούτε ιδιαίτερες γνώσεις για να δει κάποιος τι καπνό φουμάρουν, σε τι γομάρια θα εξελιχθούν, ασυνείδητα, στυγνά, βίαια, χωρίς κανένα έλεος, όπως πρέπει να είναι οι επαγγελματίες δολοφόνοι.
Τα μνημόνια, η τάξη, η επιβολή, η υποταγή, η πλήρης εξαθλίωση, η στέρηση των ανθρώπων από κάθε δυνατότητα να λειτουργούν και να σκέφτονται ελεύθερα, να επιλέγουν και να αποφασίζουν ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα, είναι ο κόσμος της ανάπτυξης που επικαλούνται φτάνοντας στο σημείο να νοιώθουν ακόμα και περηφάνια για το κατόρθωμα τους να είναι νονοί αυτού του εκτρώματος.
Δεν έχει σημασία αν σήμερα πεινάσουμε κι αύριο ανακτήσουμε την δυνατότητα να έχουμε ένα πιάτο φαΐ, αν σήμερα τη βγάζουμε πολύ δύσκολα αλλά κάπου στο μέλλον θα μπορέσουμε να έχουμε ξανά μια άνεση. Σημασία έχει ότι στο μεσοδιάστημα, θα έχουμε χάσει οριστικά και αμετάκλητα το δικαίωμα για να αποφασίζουμε ακόμα και για το τι θα κάνουμε τα συκώτια μας όταν πεθάνουμε, ακόμα και το πόσες φορές θα τρυπηθεί το παιδί μας με φάρμακα που αγνοούμε τι είναι και τι κάνουν, ακόμα και για το τι περιέχει το φαΐ που θα τρώμε και θα δίνουμε στα παιδιά μας, ακόμα και για το τι θα διαβάσουμε, τι ρούχο θα φορέσουμε, ποια διαδρομή θα ακολουθούμε το πρωί που ξυπνάμε, σε τι θα χρησιμεύει το πτυχίο ή η τέχνη που κατέχουμε.
Ναι θα υπάρξει ανάπτυξη. Θα γίνουν πάλι μεγάλες μπίζνες. Το κακό είναι πως το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών, η συντριπτική πλειοψηφία ούτε θα πάρει μέρος σ΄αυτούς τους σχεδιασμούς, ούτε θα αποφασίσει, ούτε θα λάβει πίσω όσα της έκλεψαν. Ένας κόσμος που χτίστηκε από ανθρώπους με όλα τα καλά και τα άσχημα μένει πίσω. Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ένας τωρινός σχεδιάζεται ερήμην των ανθρώπων. Κι ένας μελλοντικός θα είναι απλά ένα τεράστιο εκτροφείο με προκαθορισμένους και απαράβατους νόμους....
Δεν είναι καταστροφολογία. Ούτε μαζοχισμός, να βλέπει κανείς μόνο το κακό γύρω του. Είναι η ξερή πραγματικότητα.
Θες να το δεις πιο απλά? Σκέψου. Πως αρχίζει η ιστορία σου?
Όπως όλων.
Μια φορά κι ένα καιρό γεννήθηκα....
Ωραία. Πες μου τώρα κοιτάζοντας πίσω πόσα πράγματα από αυτά που έκανες τα αποφάσισες μόνος σου. Στ΄αλήθεια μόνος σου. Το όνομά σου? Τη θρησκεία σου? Το σχολείο που θα πας? Το φαγητό που θα φας? Το τρόπο που θέλεις να ζήσεις? Το τι είναι καλό και τι είναι κακό?Τι στη ζωή σου περιέχει τη δική σου αποκλειστική σφραγίδα?
Ξέρεις τι? Τα όνειρα που δεν μπορείς να εξηγήσεις. Τα άγνωστα τοπία που επισκέπτεσαι, το ότι πετάς, το ότι βλέπεις πλάσματα και φυσιογνωμίες που αγνοείς ότι υπάρχουν και μιλάς μαζί τους, Το ότι έχεις πενήντα κι όχι πέντε αισθήσεις και κάνεις απίστευτα πράγματα με απίστευτη ευκολία. Ίσως εκεί υπάρχει η μοναδική ευκαιρία να δεις κάτι που δεν πρόλαβε να στο υποβάλλει κάποιος άλλος... ακόμα.
Κι ακόμα κι αυτά τα περικυκλώνεις πλέον από μια μάζα από καλώδια (κινητά, ασύρματα, τηλεόραση,) να μην μπορεί το έρημο το μυαλό να ξεφύγει ούτε δευτερόλεπτο στο μυστικό κόσμο του.
Ακόμα και τον ύπνο σου τον παρέδωσες. Σκέψου τι έχεις παραδώσει στο ξύπνιο σου. Επομένως θα δεις μια ανάπτυξη να έρχεται κάποτε. Πως θα την δεις. Θα σου δείξουν κάτι και θα σου πουν, «να αυτό είναι η ανάπτυξη» Μήπως θα μπορείς να διακρίνεις κι αν λένε ψέμματα?
Η προσωπική μου άποψη για το τι μπορούμε να κάνουμε. Να ονειρευτούμε με τα κινητά κλειστά και τα ασύρματα δίκτυα απενεργοποιημένα. Να προσπαθήσουμε να συγκεντρώσουμε όλες τις απαντήσεις που μας δόθηκαν σε κάθε απορία μας και να νοιώσουμε αν αυτές οι απαντήσεις μας ικανοποίησαν. Κι αν κάτι δεν μας πείθει να ψάξουμε να βρούμε αυτό που από ένστικτο ξέρουμε.
Δεν είμαστε αριθμοί. Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι!
Λέμε και καμιά κουταμάρα για να περάσει η ώρα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου