Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, 58 ετών, είναι νεκρός. Ο αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας Νίκολας Μαντούρο ανακοίνωσε τον θάνατό του πριν λίγο.....
Ο Νοτιοαμερικανός ηγέτης έπασχε από καρκίνο από το 2010 τουλάχιστον, αλλά το έμαθε το 2011. Ο
Στρατός της Βενεζουέλας τέθηκε σε κατάσταση επιφυλακής.
Nωρίτερα, ο ίδιος ο Μαντούρο, μιλώντας κατά τη διάρκεια έκτακτου υπουργικού συμβουλίου που συγκλήθηκε, επέμεινε στην ανάγκη ο Στρατός να παραμείνει πιστός στην κυβέρνηση, καταγγέλλοντας συνωμοσίες από τις ΗΠΑ για την ανατροπή της.
Αναφερόμενος σε ένα συνωμοτικό σχεδίου από την πλευρά των ΗΠΑ, ο Μαδούρο ανακοίνωσε ότι ως προληπτικό μέτρο απελάθηκε ο διπλωματικός ακόλουθος των ΗΠΑ.
Ο ίδιος πρόσθεσε πως έχουν ληφθεί «ειδικά μέτρα» για να αποτραπούν δολιοφθορές και άλλες συνωμοτικές δράσεις.
Ο Ούγκο Τσάβες υπήρξε εμβληματική φυσιογνωμία για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής και ιδιαίτερα για τους απόγονους των Ινδιάνων και τους φτωχούς πολίτες των χωρών της Ν.Αμερικής.
Η άνοδος του Τσάβες στην εξουσία το 1999 είχε χαιρετισθεί ως μια ιστορική πρώτη νίκη της Αριστεράς στη Λατινική Αμερική μετά από δεκαετίες.
Είχε επιτρέψει σε χώρες όπως η Κούβα του Κάστρο να εξασφαλίσουν πόρους - και ιδιαίτερα ζωτικής σημασίας πετρέλαιο - ώστε να ξεπεράσουν τα εμπόδια που έθετε η διεθνής τους απομόνωση.
Και κυρίως είχε ανοίξει τον δρόμο για άλλες νίκες μπολιβαριανού τύπου ηγετών, όπως του Εβο Μοράλες στη γειτονική Βολιβία ή ακόμη και του κεντροαριστερού Λούλα στη Βραζιλία, αλλάζοντας τον πολιτικό χάρτη της Ν.Αμερικής.
Η απώλειά του αναμένεται να σηματοδοτήσει σημαντικές γεωπολιτικές αλλαγές σε μια από τις πλουσιότερες περιοχές του πλανήτη, με τους φτωχότερους κατοίκους, ενώ εκείνο που προέχει είναι η διαδοχή του στην εξουσία.
Η εκλεγμένη προ μηνών κυβέρνηση είχε αντισταθεί σθεναρά στο ενδεχόμενο επανάληψης των εκλογών εξαιτίας της ασθένειας του Τσάβες, ο οποίος δεν πρόλαβε ποτέ να ορκιστεί, ωστόσο, με βάση το Σύνταγμα της χώρας είναι αναγκασμένη να προκηρύξει εκλογές εντός τριάντα ημερών.
Συλλυπητήρια από ΣΥΡΙΖΑ
Η υπεύθυνη εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Ρένα Δούρου, εξέδωσε την παρακάτω συλλυπητήρια ανακοίνωση:
«Σήμερα ο λαός της Βενεζουέλας θρηνεί την απώλεια του «προέδρου των φτωχών». Ο Ούγκο Τσάβεζ άλλαξε ριζικά τη Βενεζουέλα. Στη διάρκεια των 13 ετών της προεδρίας του χρησιμοποίησε τον τεράστιο ορυκτό πλούτο της χώρας του για την προώθηση μεταρρυθμίσεων προκειμένου να περιορίσει τις ανισότητες και τη φτώχεια: μείωσε κάτω από το 10% την ανεργία, καθιέρωσε τον υψηλότερο κατώτερο μισθό στη Λατινική Αμερική, αύξησε την αγοραστική δύναμη, περιόρισε δραστικά τη μάστιγα του αναλφαβητισμού, βελτίωσε την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, κ.α.. Στην εξωτερική πολιτική, επεδίωξε μια συμμαχία Νότου – Νότου, επικρίνοντας τις ΗΠΑ και κάνοντας συμμαχίες με το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα.
Βέβαια έγιναν λάθη και αδικίες. Στόχοι που δεν επιτεύχθηκαν και άλλοι που δεν τέθηκαν καθόλου.
Η Ιστορία θα έχει πλέον τον τελευταίο λόγο για τον Ούγκο Τσάβεζ και την προσφορά του στην πατρίδα του. Πάντως οι συμπατριώτες του τον έχουν ήδη κρίνει, αφού τον ψήφισαν σε τέσσερις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, με τελευταία τον Οκτώβριο του 2012».
Ποιος ήταν
Ο Ούγκο Τσάβες γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 1954. Προερχόμενος από πολύτεκνη οικογένεια εργατικής τάξεως, ο Τσάβες ακολούθησε καριέρα αξιωματικού, λαμβάνοντας στρατιωτική εκπαίδευση στους αλεξιπτωτιστές.
Το 1983 ίδρυσε το Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200 (Movimiento Bolivariano Revolucionario 200, MBR-200).
Λίγα χρόνια αργότερα, στις 4 Φεβρουαρίου του 1992, μαζί με το MBR-200 πραγματοποίησε απόπειρα πραξικοπήματος κατά του προέδρου της Βενεζουέλας Κάρλος Άντρες Πέρες, με 18 νεκρούς και 60 τραυματίες.
Η απόπειρα για την κατάληψη της εξουσίας απέτυχε και μια ακόμα προσπάθεια, το Νοέμβριο του 1992, είχε αποτέλεσμα την κατάληψη του κτηρίου της κρατικής τηλεόρασης. Στη διάρκεια αυτού του γεγονότος, το οποίο επίσης απέτυχε, ο Τσάβες βρισκόταν στη φυλακή.
Έπειτα από δύο χρόνια, έλαβε αμνηστία από τον Πρόεδρο Ραφαέλ Καλντέρα. Αναδόμησε το MBR και το έκανε πολιτικό κόμμα με το όνομα «Κίνημα για την Πέμπτη Δημοκρατία».
Στις εκλογές της 6ης Δεκεμβρίου του 1998 ο Ούγκο Τσάβες εξελέγη Πρόεδρος της Βενεζουέλας. Οι εκλογές αυτές είχαν τη μεγαλύτερη συμμετοχή των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών, που έφτανε το ποσοστό των 56,2%.
Ο Τσάβες εφάρμοσε το πολιτικό του πρόγραμμα που περιελάμβανε αναδιανομή της γης, προγράμματα στέγασης, μόρφωσης, περίθαλψης και παιδείας για τους φτωχούς.
Στις 2 Φεβρουαρίου του 1999, ορκίστηκε Πρόεδρος και διά δημοψηφίσματος δημιούργησε Συντακτική Εθνοσυνέλευση. Ακολούθησε η νίκη του στις βουλευτικές εκλογές, με το κόμμα του να καταλαμβάνει 120 έδρες σε σύνολο 131.
Βάσει του νέου Συντάγματος, η χώρα μετονομάστηκε σε «Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας», για να τιμηθεί ο ήρωας της ανεξαρτησίας, Σιμόν Μπολιβάρ.
Η θητεία του προέδρου αυξήθηκε σε έξι χρόνια και επετράπη η δεύτερη θητεία των Προέδρων. Οι πολιτειακές αλλαγές εγκρίθηκαν σε δημοψήφισμα, το Δεκέμβριο του 1999. Τον Ιούλιο του 2000 διεξήχθησαν εκλογές για την Εθνοσυνέλευση. Ταυτόχρονα, ο Τσάβες πέτυχε την επανεκλογή του στην προεδρία. Την περίοδο 2000-2001 κυβέρνησε με διατάγματα.
Στις 9 Απριλίου του 2002, τα συνδικάτα κήρυξαν απεργία. Κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων κατά της απόλυσης του προέδρου μεγάλης εταιρείας πετρελαίου, ξέσπασε βία, με 17 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.
Νέος πρόεδρος αυτοανακηρύχθηκε ο Πέδρο Καρμόνα, πρόεδρος του συνδέσμου βιομηχάνων και εμπόρων της Βενεζουέλας υποστηριζόμενος από το Στρατό σε μια κίνηση που είχε την καθαρή καθοδήγηση της CIA, αλλά οι Βενεζουελάνοι αντέδρασαν.
Τη νύχτα του Σαββάτου, στις 13 Απριλίου του 2002 ο Τσάβες επέστρεψε στην ηγεσία, τερματίζοντας τη συντομότερη κυβέρνηση στην ιστορία της χώρας. Ο Λούκας Ρινκόν Ρομέρο επαναδιορίστηκε διοικητής του Στρατού και το 2003 έγινε Υπουργός Εσωτερικών.
Το Δεκέμβριο του 2002, η κυβέρνηση Τσάβες αντιμετώπισε την απεργία των συνδικάτων, η οποία κράτησε δύο μήνες. Τον Αύγουστο του 2003, η Αντιπολίτευση ξεκίνησε τη διαδικασία για την καθαίρεση του Τσάβες. Το αρμόδιο Συμβούλιο απέρριψε την πρόταση και η ψηφοφορία έγινε στις 15 Αυγούστου2004. Το 59,25% ήταν κατά της ανατροπής της απόφασης για καθαίρεση του Προέδρου.
Οι σχέσεις της Βενεζουέλας με την Κούβα αναθερμάνθηκαν με την υπογραφή της Πρωτοβουλίας Μπολιβάρ για την Αμερική το Μάιο του 2005, από τους Τσάβες και Κάστρο. Αντίθετα, με τις ΗΠΑ ο Τσάβες υπήρξε έντονα επικριτικός στην εξωτερική τους πολιτική, κατηγορώντας την Αμερική ότι επιθυμεί τη δολοφονία του. Να σημειωθεί ότι τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς ο Αμερικανός τηλευαγγελιστής Πατ Ρόμπερτσον είχε ζητήσει δημόσια τη δολοφονία του. Ο ίδιος είχε συγκρίνει τον ηγέτη της Βενεζουέλας με τον Χίτλερ.
Στις προεδρικές εκλογές της 3ης Δεκεμβρίου του 2006 ο Τσάβες επανεξελέγη από τον πρώτο γύρο για έξι ακόμα χρόνια.
Η επανεκλογή του για τρίτη φορά ερμηνεύθηκε από τον Τσάβες ως ψήφος υπέρ του σοσιαλιστικού του σχεδίου.
Στις 10 Ιανουαρίου του 2007 ο Τσάβες ορκίστηκε για μια ακόμα θητεία. Την ίδια χρονιά, παρά τις αντιδράσεις, προώθησε την παράταση της θητείας του ως το 2012. Η Εθνοσυνέλευση ενέκρινε τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που είχε προτείνει η κυβέρνησή του ανοίγοντας το δρόμο για την παραμονή του στην εξουσία και την επόμενη δεκαετία.
Ωστόσο, στις 2 Δεκεμβρίου του 2007 ο Τσάβες υπέστη την πρώτη του ήττα. Στο δημοψήφισμα που διενεργήθηκε, οι πολίτες με οριακή πλειοψηφία 50,7% έναντι 49,2%, απέρριψαν το πακέτο των μεταρρυθμίσεων που προσπάθησε να περάσει. Με τις ματαιωθείσες μεταρρυθμίσεις, ο Τσάβες θα μπορούσε να διεκδικεί εφ’ όρου ζωής την επανεκλογή του, να καταργήσει την αυτονομία της κεντρικής τράπεζας, να ενισχύσει τον έλεγχό του στις ένοπλες δυνάμεις και να περιορίσει την ελευθεροτυπία σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.
Το 2009 το Κοινοβούλιο ενέκρινε τροπολογία του Συντάγματος με βάση την οποία καταργούνται οι περιορισμοί στην ανανέωση της θητείας προσώπων που εκλέγονται σε διάφορα αξιώματα απευθείας από το λαό, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου. Συνακόλουθα, προκηρύχθηκε η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς, ώστε ο Τσάβες να διεκδικήσει και τρίτη συνεχόμενη προεδρική θητεία, το 2012.
Στις 11 Φεβρουαρίου του 2009 σε τηλεοπτική του συνέντευξη, ο Τσάβες ανακοίνωσε ότι αποτράπηκε απόπειρα πραξικοπήματος. Σύμφωνα με ανακοίνωση, συνελήφθησαν εν ενεργεία στρατιωτικοί, που βρίσκονταν σε επαφές με στρατιωτικό στις ΗΠΑ. Εν συνεχεία σύσφιγξε ιδιαίτερα τις σχέσεις του με την Ρωσία.
Το 2011 ο Τσάβες ασθένησε σοβαρά από καρκίνο και κατάφερε, έπειτα από θεραπείες, να κερδίσει την μάχη. Στις προεδρικές εκλογές στις 7 Οκτωβρίου του 2012 νίκησε τον αντίπαλό του, Ενρίκε Καπρίλες εξασφαλίζοντας νέα θητεία.
Στις 10 Δεκεμβρίου του 2012 μετέβη για ακόμα μία φορά στην Κούβα προκειμένου να υποβληθεί σε νέα χειρουργική επέμβαση μετά την επανεμφάνιση του καρκίνου. Επρόκειτο για την τέταρτη επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε, λόγω του καρκίνου, από τον Ιούνιο του 2011.
Ο ίδιος είχε ανακοινώσει τρεις ημέρες πριν από την εγχείρηση, ότι επανεμφανίσθηκαν καρκινικά κύτταρα στην περιοχή του σώματος από την οποία είχε αφαιρεθεί κακοήθης όγκος.
Ο Ούγκο Τσάβες παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Ο Νοτιοαμερικανός ηγέτης έπασχε από καρκίνο από το 2010 τουλάχιστον, αλλά το έμαθε το 2011. Ο
Στρατός της Βενεζουέλας τέθηκε σε κατάσταση επιφυλακής.
Nωρίτερα, ο ίδιος ο Μαντούρο, μιλώντας κατά τη διάρκεια έκτακτου υπουργικού συμβουλίου που συγκλήθηκε, επέμεινε στην ανάγκη ο Στρατός να παραμείνει πιστός στην κυβέρνηση, καταγγέλλοντας συνωμοσίες από τις ΗΠΑ για την ανατροπή της.
Αναφερόμενος σε ένα συνωμοτικό σχεδίου από την πλευρά των ΗΠΑ, ο Μαδούρο ανακοίνωσε ότι ως προληπτικό μέτρο απελάθηκε ο διπλωματικός ακόλουθος των ΗΠΑ.
Ο ίδιος πρόσθεσε πως έχουν ληφθεί «ειδικά μέτρα» για να αποτραπούν δολιοφθορές και άλλες συνωμοτικές δράσεις.
Ο Ούγκο Τσάβες υπήρξε εμβληματική φυσιογνωμία για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής και ιδιαίτερα για τους απόγονους των Ινδιάνων και τους φτωχούς πολίτες των χωρών της Ν.Αμερικής.
Η άνοδος του Τσάβες στην εξουσία το 1999 είχε χαιρετισθεί ως μια ιστορική πρώτη νίκη της Αριστεράς στη Λατινική Αμερική μετά από δεκαετίες.
Είχε επιτρέψει σε χώρες όπως η Κούβα του Κάστρο να εξασφαλίσουν πόρους - και ιδιαίτερα ζωτικής σημασίας πετρέλαιο - ώστε να ξεπεράσουν τα εμπόδια που έθετε η διεθνής τους απομόνωση.
Και κυρίως είχε ανοίξει τον δρόμο για άλλες νίκες μπολιβαριανού τύπου ηγετών, όπως του Εβο Μοράλες στη γειτονική Βολιβία ή ακόμη και του κεντροαριστερού Λούλα στη Βραζιλία, αλλάζοντας τον πολιτικό χάρτη της Ν.Αμερικής.
Η απώλειά του αναμένεται να σηματοδοτήσει σημαντικές γεωπολιτικές αλλαγές σε μια από τις πλουσιότερες περιοχές του πλανήτη, με τους φτωχότερους κατοίκους, ενώ εκείνο που προέχει είναι η διαδοχή του στην εξουσία.
Η εκλεγμένη προ μηνών κυβέρνηση είχε αντισταθεί σθεναρά στο ενδεχόμενο επανάληψης των εκλογών εξαιτίας της ασθένειας του Τσάβες, ο οποίος δεν πρόλαβε ποτέ να ορκιστεί, ωστόσο, με βάση το Σύνταγμα της χώρας είναι αναγκασμένη να προκηρύξει εκλογές εντός τριάντα ημερών.
Συλλυπητήρια από ΣΥΡΙΖΑ
Η υπεύθυνη εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Ρένα Δούρου, εξέδωσε την παρακάτω συλλυπητήρια ανακοίνωση:
«Σήμερα ο λαός της Βενεζουέλας θρηνεί την απώλεια του «προέδρου των φτωχών». Ο Ούγκο Τσάβεζ άλλαξε ριζικά τη Βενεζουέλα. Στη διάρκεια των 13 ετών της προεδρίας του χρησιμοποίησε τον τεράστιο ορυκτό πλούτο της χώρας του για την προώθηση μεταρρυθμίσεων προκειμένου να περιορίσει τις ανισότητες και τη φτώχεια: μείωσε κάτω από το 10% την ανεργία, καθιέρωσε τον υψηλότερο κατώτερο μισθό στη Λατινική Αμερική, αύξησε την αγοραστική δύναμη, περιόρισε δραστικά τη μάστιγα του αναλφαβητισμού, βελτίωσε την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, κ.α.. Στην εξωτερική πολιτική, επεδίωξε μια συμμαχία Νότου – Νότου, επικρίνοντας τις ΗΠΑ και κάνοντας συμμαχίες με το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα.
Βέβαια έγιναν λάθη και αδικίες. Στόχοι που δεν επιτεύχθηκαν και άλλοι που δεν τέθηκαν καθόλου.
Η Ιστορία θα έχει πλέον τον τελευταίο λόγο για τον Ούγκο Τσάβεζ και την προσφορά του στην πατρίδα του. Πάντως οι συμπατριώτες του τον έχουν ήδη κρίνει, αφού τον ψήφισαν σε τέσσερις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, με τελευταία τον Οκτώβριο του 2012».
Ποιος ήταν
Ο Ούγκο Τσάβες γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 1954. Προερχόμενος από πολύτεκνη οικογένεια εργατικής τάξεως, ο Τσάβες ακολούθησε καριέρα αξιωματικού, λαμβάνοντας στρατιωτική εκπαίδευση στους αλεξιπτωτιστές.
Το 1983 ίδρυσε το Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200 (Movimiento Bolivariano Revolucionario 200, MBR-200).
Λίγα χρόνια αργότερα, στις 4 Φεβρουαρίου του 1992, μαζί με το MBR-200 πραγματοποίησε απόπειρα πραξικοπήματος κατά του προέδρου της Βενεζουέλας Κάρλος Άντρες Πέρες, με 18 νεκρούς και 60 τραυματίες.
Η απόπειρα για την κατάληψη της εξουσίας απέτυχε και μια ακόμα προσπάθεια, το Νοέμβριο του 1992, είχε αποτέλεσμα την κατάληψη του κτηρίου της κρατικής τηλεόρασης. Στη διάρκεια αυτού του γεγονότος, το οποίο επίσης απέτυχε, ο Τσάβες βρισκόταν στη φυλακή.
Έπειτα από δύο χρόνια, έλαβε αμνηστία από τον Πρόεδρο Ραφαέλ Καλντέρα. Αναδόμησε το MBR και το έκανε πολιτικό κόμμα με το όνομα «Κίνημα για την Πέμπτη Δημοκρατία».
Στις εκλογές της 6ης Δεκεμβρίου του 1998 ο Ούγκο Τσάβες εξελέγη Πρόεδρος της Βενεζουέλας. Οι εκλογές αυτές είχαν τη μεγαλύτερη συμμετοχή των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών, που έφτανε το ποσοστό των 56,2%.
Ο Τσάβες εφάρμοσε το πολιτικό του πρόγραμμα που περιελάμβανε αναδιανομή της γης, προγράμματα στέγασης, μόρφωσης, περίθαλψης και παιδείας για τους φτωχούς.
Στις 2 Φεβρουαρίου του 1999, ορκίστηκε Πρόεδρος και διά δημοψηφίσματος δημιούργησε Συντακτική Εθνοσυνέλευση. Ακολούθησε η νίκη του στις βουλευτικές εκλογές, με το κόμμα του να καταλαμβάνει 120 έδρες σε σύνολο 131.
Βάσει του νέου Συντάγματος, η χώρα μετονομάστηκε σε «Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας», για να τιμηθεί ο ήρωας της ανεξαρτησίας, Σιμόν Μπολιβάρ.
Η θητεία του προέδρου αυξήθηκε σε έξι χρόνια και επετράπη η δεύτερη θητεία των Προέδρων. Οι πολιτειακές αλλαγές εγκρίθηκαν σε δημοψήφισμα, το Δεκέμβριο του 1999. Τον Ιούλιο του 2000 διεξήχθησαν εκλογές για την Εθνοσυνέλευση. Ταυτόχρονα, ο Τσάβες πέτυχε την επανεκλογή του στην προεδρία. Την περίοδο 2000-2001 κυβέρνησε με διατάγματα.
Στις 9 Απριλίου του 2002, τα συνδικάτα κήρυξαν απεργία. Κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων κατά της απόλυσης του προέδρου μεγάλης εταιρείας πετρελαίου, ξέσπασε βία, με 17 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.
Νέος πρόεδρος αυτοανακηρύχθηκε ο Πέδρο Καρμόνα, πρόεδρος του συνδέσμου βιομηχάνων και εμπόρων της Βενεζουέλας υποστηριζόμενος από το Στρατό σε μια κίνηση που είχε την καθαρή καθοδήγηση της CIA, αλλά οι Βενεζουελάνοι αντέδρασαν.
Τη νύχτα του Σαββάτου, στις 13 Απριλίου του 2002 ο Τσάβες επέστρεψε στην ηγεσία, τερματίζοντας τη συντομότερη κυβέρνηση στην ιστορία της χώρας. Ο Λούκας Ρινκόν Ρομέρο επαναδιορίστηκε διοικητής του Στρατού και το 2003 έγινε Υπουργός Εσωτερικών.
Το Δεκέμβριο του 2002, η κυβέρνηση Τσάβες αντιμετώπισε την απεργία των συνδικάτων, η οποία κράτησε δύο μήνες. Τον Αύγουστο του 2003, η Αντιπολίτευση ξεκίνησε τη διαδικασία για την καθαίρεση του Τσάβες. Το αρμόδιο Συμβούλιο απέρριψε την πρόταση και η ψηφοφορία έγινε στις 15 Αυγούστου2004. Το 59,25% ήταν κατά της ανατροπής της απόφασης για καθαίρεση του Προέδρου.
Οι σχέσεις της Βενεζουέλας με την Κούβα αναθερμάνθηκαν με την υπογραφή της Πρωτοβουλίας Μπολιβάρ για την Αμερική το Μάιο του 2005, από τους Τσάβες και Κάστρο. Αντίθετα, με τις ΗΠΑ ο Τσάβες υπήρξε έντονα επικριτικός στην εξωτερική τους πολιτική, κατηγορώντας την Αμερική ότι επιθυμεί τη δολοφονία του. Να σημειωθεί ότι τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς ο Αμερικανός τηλευαγγελιστής Πατ Ρόμπερτσον είχε ζητήσει δημόσια τη δολοφονία του. Ο ίδιος είχε συγκρίνει τον ηγέτη της Βενεζουέλας με τον Χίτλερ.
Στις προεδρικές εκλογές της 3ης Δεκεμβρίου του 2006 ο Τσάβες επανεξελέγη από τον πρώτο γύρο για έξι ακόμα χρόνια.
Η επανεκλογή του για τρίτη φορά ερμηνεύθηκε από τον Τσάβες ως ψήφος υπέρ του σοσιαλιστικού του σχεδίου.
Στις 10 Ιανουαρίου του 2007 ο Τσάβες ορκίστηκε για μια ακόμα θητεία. Την ίδια χρονιά, παρά τις αντιδράσεις, προώθησε την παράταση της θητείας του ως το 2012. Η Εθνοσυνέλευση ενέκρινε τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που είχε προτείνει η κυβέρνησή του ανοίγοντας το δρόμο για την παραμονή του στην εξουσία και την επόμενη δεκαετία.
Ωστόσο, στις 2 Δεκεμβρίου του 2007 ο Τσάβες υπέστη την πρώτη του ήττα. Στο δημοψήφισμα που διενεργήθηκε, οι πολίτες με οριακή πλειοψηφία 50,7% έναντι 49,2%, απέρριψαν το πακέτο των μεταρρυθμίσεων που προσπάθησε να περάσει. Με τις ματαιωθείσες μεταρρυθμίσεις, ο Τσάβες θα μπορούσε να διεκδικεί εφ’ όρου ζωής την επανεκλογή του, να καταργήσει την αυτονομία της κεντρικής τράπεζας, να ενισχύσει τον έλεγχό του στις ένοπλες δυνάμεις και να περιορίσει την ελευθεροτυπία σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.
Το 2009 το Κοινοβούλιο ενέκρινε τροπολογία του Συντάγματος με βάση την οποία καταργούνται οι περιορισμοί στην ανανέωση της θητείας προσώπων που εκλέγονται σε διάφορα αξιώματα απευθείας από το λαό, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου. Συνακόλουθα, προκηρύχθηκε η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς, ώστε ο Τσάβες να διεκδικήσει και τρίτη συνεχόμενη προεδρική θητεία, το 2012.
Στις 11 Φεβρουαρίου του 2009 σε τηλεοπτική του συνέντευξη, ο Τσάβες ανακοίνωσε ότι αποτράπηκε απόπειρα πραξικοπήματος. Σύμφωνα με ανακοίνωση, συνελήφθησαν εν ενεργεία στρατιωτικοί, που βρίσκονταν σε επαφές με στρατιωτικό στις ΗΠΑ. Εν συνεχεία σύσφιγξε ιδιαίτερα τις σχέσεις του με την Ρωσία.
Το 2011 ο Τσάβες ασθένησε σοβαρά από καρκίνο και κατάφερε, έπειτα από θεραπείες, να κερδίσει την μάχη. Στις προεδρικές εκλογές στις 7 Οκτωβρίου του 2012 νίκησε τον αντίπαλό του, Ενρίκε Καπρίλες εξασφαλίζοντας νέα θητεία.
Στις 10 Δεκεμβρίου του 2012 μετέβη για ακόμα μία φορά στην Κούβα προκειμένου να υποβληθεί σε νέα χειρουργική επέμβαση μετά την επανεμφάνιση του καρκίνου. Επρόκειτο για την τέταρτη επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε, λόγω του καρκίνου, από τον Ιούνιο του 2011.
Ο ίδιος είχε ανακοινώσει τρεις ημέρες πριν από την εγχείρηση, ότι επανεμφανίσθηκαν καρκινικά κύτταρα στην περιοχή του σώματος από την οποία είχε αφαιρεθεί κακοήθης όγκος.
Ο Ούγκο Τσάβες παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου