Δεν λέω ακόμα τίποτα για αύριο, αλλά σήμερα χαμογελώ!

Δεν λέω ακόμα τίποτα για αύριο, αλλά σήμερα χαμογελώ!

Καημό το είχα να ξεκινήσω να γράφω ένα κείμενο με καλή διάθεση.

Ένα κείμενο που να μην προδίδει την απέραντη αγανάκτηση που με είχε ζώσει από παντού όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια, με αυτούς τους άθλιους υπάλληλους των υπαλλήλων της Τρόικας, που μας κυβερνούσαν ως προχθές. Ευτυχώς Παναγία μου, που μας φώτισες και που με την ψήφο μας τους απολύσαμε τις προάλλες, τους θεομπαίχτες και τους σταυρωτήδες μας .

Πρώτα απ’ όλα όμως να πω μια κουβέντα για τις διακυμάνσεις στο χρηματιστήριο που πολύ έχουν ανησυχήσει μερικούς. Μου πέφτει λόγος, μιας και κάποτε ήταν ανάμεσα στις ασχολίες μου να το παρακολουθώ στενά, το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών. Όχι πια, δεν αξίζει σήμερα ούτε προσοχής ούτε παρακολούθησης. Είναι κι αυτό ένα πτώμα, που αναδίδει πτωμαΐνη, όπως και ολόκληρη η ελληνική οικονομία. Οι πέντε ύαινες και τα δέκα κοράκια που έχουν απομείνει και παίζουν εκεί μέσα τον τελευταίο καιρό, μπορούν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν το γενικό δείκτη, κατά το δοκούν, αλλά κανέναν σοβαρό επενδυτή δεν αφορά αυτός ο βούρκος του τζόγου. Προφανώς, οι τζίροι είναι πολύ χαμηλοί κι αν λάβει υπόψη του κανείς και τις ανακυκλώσεις των κερδοσκοπικών κεφαλαίων, η εικόνα γίνεται ακόμα πιο αστεία. Τόσο αστεία, ώστε το Χ.Α.Α. -όπως είναι σήμερα, να μην μπορεί να ενδιαφέρει ούτε να απασχολεί, παρά μόνο την ειδησεογραφία του ΜEGAλου καναλιού βοθρολυμάτων –πάντως όχι όλους εμάς τους υπόλοιπους. 

Τα ίδια και τα αυτά θα μπορούσε να πει κανείς και για την ανυπόστατη και εξαιρετική ρηχή αγορά ομολόγων, αφού το ελληνικό χρέος είναι στο μεγαλύτερο μέρος του κλειδαμπαρωμένο στα σεντούκια των δανειστών. Αυτές οι ειδήσεις για τα περίφημα “spreads” και τις διακυμάνσεις τους, δεν μπορούν να μας αφορούν περισσότερο απ’ όσο είναι ήδη γνωστό. Απλώς, δηλαδή, να μας υπενθυμίζουν ότι η Ελλάδα είναι μια πτωχευμένη χώρα, που  δεν μπορεί να βγει στις διεθνείς αγορές για να ζητήσει δανεικά. Αλλά αυτό δεν είναι ούτε χθεσινή ούτε προχθεσινή εξέλιξη. Αυτή η κατάσταση, ισχύει στην Ελλάδα παλαιόθεν –κι ας όψονται οι αίτιοι. 

Ψυχραιμία λοιπόν χρειάζεται σε όλους μας και καμία ανησυχία δε συνιστώ σ’ εκείνους που ανησυχούν για τους δείκτες, όταν χαμογελάνε οι άνθρωποι.

Γιατί, πραγματικά, βλέπεις χαμόγελα παντού, αναμεταξύ των σκεπτόμενων ανθρώπων. 

Σήμερα, ακόμα  χαμογελάμε για το χθεσινό ξήλωμα της καγκελαρίας γύρω από το Σύνταγμα. Επιτέλους, δεν θα κάνει πια κουμάντο η καγκελαρία, ούτε η ξηλωμένη ούτε η γερμανική. Ένας υπέροχος συμβολισμός, ότι η Βουλή θα λειτουργήσει στο μέλλον, χωρίς να φοβάται τις εκρήξεις της οργής του ελληνικού λαού και χωρίς το Σύνταγμα να παραβιάζεται, με «εντολή Σαμαρά», για να συνεχίσει να εκτελείται χωρίς λόγο, ένα αποτυχημένο σχέδιο "διάσωσης".

Σήμερα χαμογελάμε με ικανοποίηση, επειδή ελπίζουμε ότι η Ελλάδα θα πάψει πια να είναι μια αποικία χρέους∙ ούτε θα στέκεται πια, ονειρευόμαστε, άκριτα και επιπόλαια να υποστηρίζει φιάσκα, όπως αυτό της Ουκρανίας. 

Θα μου πεις, πώς θα πάψει η Ελλάδα να είναι αποικία χρέους? Μα θα ανατρέξουμε στις ευρωπαϊκές συνθήκες. Περίμενε και θα δεις, από καιρό στο λέω ότι έτσι θα γίνει.

-Κι όλα αυτά που κάνουνε και ακυρώνουν μία προς μία τις αναίσχυντες πράξεις των ολετήρων, δεν θα προκαλέσουν την οργή των δανειστών? 

-Μα τι μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων? Μήπως έτσι δεν έπρεπε να γίνει? Επιλεκτική αποκατάσταση της νομιμότητας δεν μπορεί να νοηθεί.

-Που θα βρούνε όμως τα λεφτά για να διορίσουν ξανά τους σχολικούς φύλακες? 

-Μα οι φύλακες θα πληρωθούν από την οικονομία που θα γίνει στις τόσες και τόσες ζημιές που γίνονται στα αφύλαχτα σχολεία και που με την επαναπρόσληψη των φυλάκων, θα σταματήσουν κι αυτές.

-Που θα βρούνε τα λεφτά για να δώσουν την δέκατη τρίτη σύνταξη στους αναξιοπαθούντες? 

-Και το ρωτάς? Λίστες να δούνε τα μάτια σου. Λίστες τραπεζικών καταθέσεων και άλλες, να φάνε κι οι κότες. Τόσα χρόνια έτρεμαν οι λήσταρχοι τους λίσταρχους και τούμπαλιν κι έτσι μέσα στην συνένοχη σιωπή των πολιτικών προϊσταμένων και με την απραξία των ελεγκτικών μηχανισμών, πορευόμασταν. Αλλά σήμερα ελπίζομε ότι κι αυτό θα σταματήσει, πια. 

Ξέρει κανείς σήμερα, πόσοι επίορκοι δημόσιοι λειτουργοί μπορούν να βρεθούν μέσα σε αυτές τις λίστες, προκειμένου να τους πάρεις πίσω τα κλεμμένα και να τους στείλεις στα σπίτια τους? Μέτρα ισοδύναμα, δεν ήθελες? Αλλά έχεις δίκιο να το λες και συμφωνώ: κανείς δεν ξέρει. Κι όταν δεν ξέρεις ποιοι και πόσοι είναι οι επίορκοι υπάλληλοι και πόσα είναι τα κλεμμένα, πώς να κάνεις σωστό προγραμματισμό του κράτους σου? Υπομονή, γιατί θέλουν κι αυτά τα πράγματα το χρόνο τους.

Πόσοι φοροφυγάδες, πόσοι απατεώνες και πόσοι αετονύχηδες κρύβονται στις αναρίθμητες λίστες? Ας όψονται εκείνοι που δεν τις αξιοποίησαν όλες αυτές τις λίστες και φτύνουν κι από πάνω σήμερα τη χολή τους για την πολιτική ορθότητα (sic) του σχήματος της ελληνικής κυβέρνησης, οι ξεδιάντροποι!

Πόσες κερδισμένες περιουσίες για τις οποίες δεν έχει πληρωθεί ούτε καπίκι φόρος βρίσκονται στο απυρόβλητο? Άγνωστο προς το παρόν, αλλά ελπίζομε ότι σύντομα θα το μάθομε κι αυτό! 

Για πότε να δεις, άμα έχεις την πολιτική βούληση, μαζεύονται τα ισοδύναμα για να στηρίξεις τον ανθρώπινο πόνο και να υποστηρίξεις τις δεσμεύσεις σου, χωρίς να έρθεις σε σύγκρουση με τους εταίρους σου, δε λέγεται!

Δεν λέω ακόμα τίποτα για αύριο, αλλά σήμερα χαμογελώ. 

Σήμερα, όλοι  οι σώφρονες κι όσοι δεν είμαστε ποτισμένοι και φαρμακωμένοι από οπαδικό κομματισμό, χαμογελάμε. 

Χαμογελάμε, επειδή ελπίζομε ότι μπαίνει σιγά-σιγά, το νερό στο αυλάκι κι ότι οι λίστες που είναι εκεί και περιμένουν, θα ελεγχθούν επιτέλους. Είναι μόνο θέμα πολιτικής βούλησης και, να ξέρεις, δεν είναι δα και σπουδαίο πράγμα να τις ελέγξει και να τις διασταυρώσει κανείς αυτές τις λίστες για να χωρίσει στα σβέλτα την ήρα από το στάρι, και να κάνει έπειτα το λογαριασμό του. Άμα διοικεί κανείς αυτό το θηρίο, το κράτος, κι έχει και την πολιτική βούληση, όλα μπορεί να τα καταφέρει.

Σήμερα, λοιπόν, όλοι μπορούμε να χαμογελάμε, κι άσε τις Κασσάνδρες της «Σοβαρής» Χρυσής Αυγής να ελπίζουν στη συντομία της «αριστερής παρένθεσης». Αν γίνουν τα πράγματα όπως πρέπει να γίνουν, δηλαδή με όρους κοινής λογικής και δημοσίου συμφέροντος, αυτοί που ελπίζουν στην τάχιστη αποτυχία αυτής της κυβέρνησης θα χρειαστούν εκτός από ψυχραιμία, να εξοπλιστούν και με ιώβειο υπομονή, διότι, εφόσον οι συγκάτοικοι της κυβέρνησης κάνουν αυτό που χρειάζεται να γίνει, δηλαδή μια έντιμη και χωρίς ιδεοληψίες διακυβέρνηση της χώρας, και με τους επικυρίαρχους, ως χθες. δανειστές, θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε κι όλα θα γίνουν. 

Αρκεί να αποδείξει τη σοβαρότητά της και το σθένος αυτή η κυβέρνηση στην ίδρυση, επιτέλους, ενός κράτους δικαίου. Τότε, θα υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ώστε κι ένα σημαντικό μέρος του χρέους να θαφτεί στο διηνεκές αλλά και να βρεθούν οι αναγκαίοι πόροι για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας.  

Στο ξαναλέω: σήμερα χαμογελώ. Για αύριο, έχει ο Γιαραμπής... 

 Alexandros Raskolnick