Για τους περισσότερους οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι συνώνυμες με την ρύπανση. Πράγματι, όταν η παραγωγή είναι εντατική, το περιβάλλον ρυπαίνεται σε βαθμό που διαφέρει από μονάδα σε μονάδα. Το ίδιο, όμως, συμβαίνει και με την αγροκτηνοτροφία κι αυτό δεν επηρεάζει τις πωλήσεις του βοδινού κρέατος. Το ερώτημα είναι κατά πόσον η κοινωνία θέλει να καταβάλει αυτό το τίμημα της ρύπανσης.
Τα απόβλητα των ιχθυοτροφείων -νεκρά ψάρια και υπολείμματα ιχθυοτροφής- συγκεντρώνονται και καταστρέφουν τις θάλασσες. Η υπερβολική χρήση αντιβιοτικών είναι επισφαλής και για τα πλάσματα των θαλασσών και για την ανθρώπινη υγεία. Ασφαλώς τα ψάρια των ιχθυοτροφείων μπορούν να μεταδώσουν ασθένειες στα είδη που ζουν ελεύθερα ή και να αναπαραχθούν ανεξέλεγκτα, μακριά από τις δεξαμενές των ιχθυοτροφείων, προκαλώντας «γενετική μόλυνση». Την περασμένη δεκαετία περίπου ένα εκατομμύριο σολομοί, είδος που δεν απαντάται στον Ατλαντικό, δραπέτευσαν από ιχθυοτροφεία και εγκαταστάθηκαν σε μικρούς ποταμούς της Βορειοδυτικής Αμερικής. Σε ορισμένα νορβηγικά φιόρδ, το 90% των ιχθύων έχουν δραπετεύσει από ιχθυοτροφεία.
Περιβάλλον και γαρίδες
Η υδατοκαλλιέργεια γαρίδας ευθύνεται για σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα, κυρίως, σε κράτη όπου η σχετική νομοθεσία δεν είναι αυστηρή. Επίσης αρνητικά στοιχεία των ιχθυοκαλλιεργειών είναι η καταστροφή των υδροβιοτόπων και της βλάστησης, η διασπορά των θρεπτικών συστατικών και χημικών και η αύξηση της αλκαλικότητας του εδάφους. Πρόσφατη μελέτη του Οργανισμού για την Περιβαλλοντική Δικαιοσύνη έδειξε ότι η επαρχία Κάου Μάου του Βιετνάμ, με την πέμπτη κατά σειρά παραγωγή γαρίδας στον κόσμο, πλήρωσε το τίμημα της ιχθυοκαλλιέργειας, καθώς η τροπική βλάστηση στο Δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ συρρικνώθηκε κατά 30% από το 1975. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι για την αποψίλωση ευθύνονται τα ιχθυοτροφεία. Σε άλλες περιπτώσεις οι ιχθυοκαλλιέργειες συνέβαλαν στην απώλεια του 10% της τροπικής βλάστησης. Στα ανεπτυγμένα κράτη, ωστόσο, με την κατάλληλη νομοθεσία, η οικολογική ζημία που προκαλούν οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι περιορισμένη. Κατ' αρχάς χρησιμοποιούνται τροφές που είναι πιο εύπεπτες και περιορίζεται η δημιουργία αποβλήτων, τα οποία απελευθερώνονται στο περιβάλλον.
Τροφές και αντιβιοτικά
Ο όμιλος Ewocs, ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ιχθυοτροφών για τα εκτροφεία σολομού, δαπανά περισσότερα από δέκα εκατομμύρια ευρώ ετησίως για τη βελτίωση των προϊόντων του, των ιχθυοτροφών, και της υγείας των ψαριών. Ο Κιέλ Μπιόρνταλ, διευθυντής της εταιρείας, τόνισε ότι έχει περιορισθεί η συγκέντρωση αζώτου στο νερό, γεγονός ταυτόσημο με τη μείωση των αποβλήτων των μονάδων. Το 1972 ανερχόταν σε 180 κιλά ανά τόννο παραγόμενου νορβηγικού σολομού. Σήμερα η νέα τεχνολογία εκτροφής περιόρισε το άζωτο σε 30 κιλά ανά τόννο. Επίσης, η ποσότητα ιχθυοτροφής σολομού προσεγγίζει το 44% της χρησιμοποιούμενης το 1972.
Ο Σλάσκι τονίζει ότι η χρήση αντιβιοτικών από τα νορβηγικά ιχθυοτροφεία έχει περιοριστεί σε λιγότερο από 0,5% της ποσότητας που χρησιμοποιείτο πριν από δέκα χρόνια. Τα εμβόλια συνέβαλαν πολύ στον περιορισμό τους και όπως, εξάλλου, και άλλων χημικών. Ακόμα και η εκτροφή γαρίδας δεν αποτελεί οικολογικό εφιάλτη, τονίζει ο Τζέισον Κλέι, ειδικός του Διεθνούς Ταμείου για τη Φύση. Στη Φλόριντα τα ιχθυοτροφεία OceaBoy Farms ανακοίνωσαν ότι μπορούν να παράγουν είδος γαρίδας χωρίς την παραμικρή επιβάρυνση για το περιβάλλον, χρησιμοποιώντας ένα άλλο ψάρι (tilapia), που καταβροχθίζει τα απόβλητα του οστρακόδερμου. Ανάλογη τεχνική εφαρμόζεται στο Μιχαμορέτ του Ισραήλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου