Με την άδεια του Σόιμπλε;

Η απόφαση για την προεδρική εκλογή διακινήθηκε εκτός συνόρων προτού ανακοινωθεί στην Ελλάδα. Ενδεχομένως ελήφθη και εκτός συνόρων...

Κουΐζ μέτριας δυσκολίας: Τι σημαίνει η δήλωση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ότι γνώριζε την απόφαση του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να επισπεύσει τηνπροεδρική εκλογή;

Α. Οτι ο  Ελληνας Πρωθυπουργός ενημέρωσε τον Γερμανό υπουργό πριν ενημερώσει τη Βουλή και τα κόμματα
Β. Οτι ο Ελληνας Πρωθυπουργός και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών πήραν μαζί αυτή την απόφαση.
Γ. Οτι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών επέβαλε στον Έλληνα Πρωθυπουργό αυτή την απόφαση. 
Δ. Δεν γνωρίζω /δεν απαντώ.

Ο,τι και αν επιλέξει κανείς η ουσία δεν αλλάζει: η απόφαση διακινήθηκε εκτός συνόρων προτού ανακοινωθεί στην Ελλάδα -ενδεχομένως ελήφθη και εκτός συνόρων. Πώς αλλιώς θα έλεγε περιχαρής ο Σόιμπλε ότι την ήξερε και την…εγκρίνει; Οτι ο ίδιος ήξερε την απόφαση από πριν, νομιμοποιεί άραγε την ορθότητα της – εν αντιθέσει για παράδειγμα με το δημοψήφισμα του Παπανδρέου   για το οποίο όπως είπε δεν ήξερε; Είναι ερωτήματα που δείχνουν σε ποια κατάσταση βρίσκεται η  χώρα σήμερα. 

Παλιότερα ήταν οι Αμερικανοί, τώρα είναι οι Γερμανοί

Δεν υπάρχει τίποτε πιο εξευτελιστικό για μια κυβέρνηση από το να παίρνει άδεια από κάποιον ξένο – ή έστω να συζητάει μαζί του- για θέματα που αφορούν την εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας και την αντιπαράθεση των κομμάτων της. Παλιότερα ήταν οι Αμερικανοί. Το 1993 μάλιστα ο υπουργός Εξωτερικών Κρίστοφερ προανήγγειλε τις εκλογές. Τώρα είναι οι Γερμανοί. Ο Σόιμπλε λέει ότι η απόφαση για την προεδρική εκλογή πέρασε πρώτα αυτόν.

Ο Σόιμπλε λέει ότι η απόφαση για την προεδρική εκλογή πέρασε πρώτα αυτόν

Ετσι μπορεί να προσδιορίσει κανείς και τη βάση της σύγκρουσης ανάμεσα στον πρώην Πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και την κυβέρνηση Μπους που ήθελε -να έχει λόγο με ποιον θα συνάψει εμπορικές σχέσεις η Ελλάδα και πως θα ορίσει τις σχέσεις της με τις γειτονικές χώρες.  
Ο Καραμανλής -όπως και παλαιότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής- δεν το δεχόταν. Αλλά σήμερα οι Γερμανοί προβάλουν ότι έχουν λόγο, αδιαφορώντας αν έτσι «δίνουν» τον Ελληνα Πρωθυπουργό για ένα θέμα που δεν έχει σχέση με την τρόικα, τα δάνεια, το Μνημόνιο και τις κοινοτικές υποχρεώσεις. Σε αυτά η χώρα έχει υπογράψει και πλέον δεν μπορεί να κάνει τίποτε πέρα από το να συμμορφώνεται. 

Αλλά στο πότε θα κάνει εκλογές, γιατί;  Από πότε πέφτει λόγος σε οποιονδήποτε εκτός από την κυβέρνησή της πότε θα κινήσει τηδιαδικασία εκλογής προέδρου;

Ενδεχομένως  τα κυβερνητικά κόμματα θεωρούν ότι ενημερώνοντας τον «γερμανικό παράγοντα» εξασφαλίζουν την εύνοια του. Οτι οι Γερμανοί, ή οποιοσδήποτε άλλος, θα μεριμνήσουν για την επιβίωση της σημερινής κυβέρνησης, στέλνοντας μηνύματα ότι θα κάνουν δύσκολη της ζωή της επόμενης.  

Αν μπορούν να το κάνουν είναι σαν να του αναγνωρίζεται το δικαίωμα να ορίζουν ποια κυβέρνηση θα έχει η χώρα. Αν δεν μπορούν, όσοι προσφεύγουν σε αυτούς είναι μακριά νυχτωμένοι καιαυτοταπεινώνονται. 

Συζητήσεις μιας κυβέρνησης με πολιτικούς παράγοντες άλλης χώρας με βάση το κομματικό συμφέρον της δεν νοούνται

Πολιτικές συζητήσεις ασφαλώς γίνονται με τους εταίρους, τους δανειστές και άλλους διεθνείς παράγοντες και πρέπει να γίνονται. Αλλά  σε θέματα κοινού ενδιαφέροντας και χωρίς να θίγεται η αξιοπρέπεια της  χώρας. Δεν μπορούν να γίνονται συζητήσεις πως θα επικρατήσει ένα  ελληνικό κόμμα σε βάρος των άλλων.  
Στην Ευρώπη όποιος έχει γνώμη για την πολιτική ζωή και τα κόμματα μιας άλλης χώρας, μπορεί να τη λέει δημοσίως όπως είναι δικαίωμα του. Είναι επίσης δικαίωμα των κομμάτων να κινούνται πολιτικά στα πλαίσια των αντιστοιχών ευρωπαϊκών σχηματισμών, έχοντας κοινές επιδιώξεις με τα κόμματα των άλλων χωρών για την Ευρώπη. Οπως είναι εύλογο μια κυβέρνηση να ενημερώσει τα κοινοτικά όργανα και για τον πολιτικό σχεδιασμό της.

Αλλά συζητήσεις μιας κυβέρνησης με πολιτικούς παράγοντες άλλης χώρας με βάση το κομματικό συμφέρον της δεν νοούνται. Οι κυβερνήσεις στο διεθνή χώρο εκπροσωπούν τη χώρα, όχι τα κόμματα που τις στηρίζουν. Διαφορετικά αργά ή γρήγορα θα επαναληφθούν οι Κάνες, όπου ένας υπουργός παρέκαμπτε τον Πρωθυπουργό -χάρη στην εμπιστοσύνη του οποίου βρισκόταν εκεί- και συζητούσε, όπως του καταλογίζεται, σενάρια εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων με άσχετους.

Το εκλογικό χρονοδιάγραμμα δεν εντάσσεται στον κύκλο των υποχρεώσεων της χώρας, απέναντι σε κανέναν ξένο. Και όταν ο Σόιμπλε σπεύδει να πει ότι το γνώριζε εκ των προτέρων, ουσιαστικά προσπαθεί να καταχωρήσει την επιρροή του σε ένα επίπεδο  στο οποίο δεν έχει καμιά αρμοδιότητα. Αλλιώς δεν θα  έπρεπε να ανακοινώσει ότι γνώριζε. Αυτά συνέβαιναν μόνο στις σχέσεις τωνπαλιών κομμουνιστικών κομμάτων με τη Σοβιετική  Ενωση – και όχι πάντα.

Φωτογραφία: Reuters