Μα πώς να στηριχτείς σε ένα εικονικό πράγμα, μια πλασματική προβολή, όταν έξω από αυτήν δεν είσαι κάποιος; Δεν νιώθεις πως είσαι κάποιος;
Δεν χαίρεσαι με αυτό που ήδη είσαι, δεν σε ικανοποιεί είτε η ετικέτα του, είτε το πού έχει φτάσει ως τα τώρα, και κόπτεσαι για να το αλλάξεις, να το μεταλλάξεις;;;
Τι νόημα έχει να μετέρχεσαι όλων των μέσων, αφού πάλι εκεί, στο εικονικό κόσμο γίνεται ό,τι γίνεται, και τον πραγματικό παραμένεις ρακένδυτος;
Κοίτα βαθιά μέσα σου, πλουμίδια βασιλιά θέλεις κι ας το αρνείσαι.
Και τόσο τα θέλεις, τόσο απεγνωσμένα τα ζητάς, που σου κάνουν μέχρι και τα πιξελωτά…
Πόσο παλεύει ο καθένας για να αποκτήσει μια αυλή…
Μια βακτηρία υπηκόων, υφισταμένων-εξαρτώμενων...
Πόσο ταμπουρώνεται ανάμεσα από τις ασφαλείς τους πλάτες.
Σε μια αντιπαροχή εκδουλεύσεων.