Efi Zissi ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ…

4 λεπτά · 

Efi Zissi

Προχωρά ο Άνθρωπος…
Μέρα με την Μέρα και καινούργιες ανακαλύψεις…
Τα τελευταία χρόνια ΟΛΟΙ οι Επιστήμονες έχουν ρίξει το Βάρος τους στους Ηλεκτρονικούς Εγκεφάλους…. Στα κομπιούτερς…
Αυτά ρυθμίζουν σήμερα και αύριο περισσότερο την ζωή μας…
Τις καθημερινές μας κινήσεις… Και, ίσως, σε λίγο και τα όνειρά μας…
Αυτά παραμερίζουν τον Άνθρωπο, σιγά σιγά και παίρνουν από πάνω του την ΣΚΕΨΗ, ΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ, ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ… Και για αντάλλαγμα και θα το δει σύντομα αυτό ο καθένας μας, του αφήνουν την Μοναξιά…
Μια τραγική Μοναξιά που θα την πληρώσει πανάκριβα…
Ναι… Αυτό το προχώρημα του Πολιτισμού – και «πολιτισμού» - θα πληρωθεί πανάκριβα…
Αυτό το προχώρημα που μας παίρνει, με το τόσο μαλακό τρόπο- από την Γή, από τον Άνθρωπο, από το ψωμί και τον ιδρώτα…
Αυτό το προχώρημα της ευκολίας, που μας αποσπά από την Σκέψη, από το Όνειρο, από τον Αγώνα και την Αγωνία…

Αυτό το προχώρημα που μας δίνει το τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια και μυρωδιά, που μας χαρίζει το ροδάκινο χωρίς άρωμα και γεύση, που μας φέρνει στο τραπέζι μας το ψωμί σαν λάστιχο...
Αυτό το προχώρημα απομάκρυνε το ζύμωμα της νοικοκυράς από το Πρόσφορο, το νέο Παιδί από τις Παραδόσεις, τον Γεωργό από την Γή του, τον Άνθρωπο από τον Πραγματικό Εαυτό του…
Σιγά - σιγά γινόμαστε και περισσότερο ΔΕΣΜΙΟΙ των πλήκτρων…
Γινόμαστε ένα κομμάτι των ηλεκτρονικών τσιπς, χάνουμε την προσωπικότητά μας, την Ελπίδα για κάτι καλλίτερο βασισμένο σε εμάς, αφού οι «Μηχανές» «τακτοποιούν» το ΣΗΜΕΡΑ και προδικάζουν το ΑΥΡΙΟ…
Αφού, όπως βαδίζουμε, με ένα πάτημα κουμπιού, σε λίγο καιρό, θα γνωρίζουμε και πότε θα φύγουμε από τον κόσμο τούτο, μέχρι πότε θα δημιουργούμε, μέχρι πότε θα μπορούμε να σκεφτόμαστε…
Ναι… Βαδίζουμε στην Εποχή που ΟΛΑ θα λύνονται και ΟΛΑ θα προσδιορίζονται από κάποια Παγκόσμια Κέντρα…
Την Εποχή που θα είμαστε ένας ΑΡΙΘΜΟΣ, Ένας απλός αριθμός που θα μπορεί ο Καθένας στον Πλανήτη μας να γνωρίζει, να βρίσκει παρελθόν και Μέλλον…
Θα είμαστε ένα ΠΡΟΪΌΝ στον ΚΑΘΡΕΦΤΗ του κάθε Ενδιαφερόμενου…
Προς τα εκεί βαδίζουμε…
Προς τα ΕΚΕΙ μας πάνε…
Και το ερώτημα που ξεπηδά είναι: Υπάρχει Έξοδος Κινδύνου;;;
Υπάρχει δρόμος να ξεπεράσουμε το Αδιέξοδο;;;;
Ναι…
Υπάρχει!!!!!!
Και είναι ένας και μόνος:
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΓΗ…
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ…
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ…
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΣΑΚΙΣΤΗ ΕΛΙΑ…
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ…
Πρέπει να προλάβουμε πριν μας προλάβουν τα πλήκτρα των κομπιούτερς…
Πρέπει να απομακρυνθούμε από το πεδίο του Κροταλία που λέγεται Σημερινός Πολιτισμός…
Πρέπει να επιστρέψουμε στην ΜΑΤΙΑ προς τον ΗΛΙΟ χωρίς χρωματιστά τζάμια…
Πρέπει να επιστρέψουμε στο φεγγάρι που «κερδίσαμε» πάνω του κάποια βήματα, αλλά χάσαμε το όνειρο για την πορεία του…
Πρέπει να επιστρέψουμε στον απλό παπά που θέριευε την Αποσταμένη Ελπίδα…
Στο καντήλι της Παναγιάς που καίει με το λάδι από το λιοτρίβι…
Στον πραγματικό Έρωτα…
Στο κλειστό παράθυρο που ανοίγει με το άκουσμα της κιθάρας…
Στη θάλασσα με το αφράλατο που φτιάχνει το κύμα στα βράχια…
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ…
ΤΩΡΑ που η ΑΠΕΙΛΗ των πλήκτρων έχει γίνει αρρώστια, ΤΩΡΑ που τα έχουμε όλα και δεν έχουμε τίποτα, ΤΩΡΑ που η Εποχή μας γιόμισε από «ΣΟΦΟΥΣ» , αλλά άδεια από Ανθρώπους….
ΤΩΡΑ να κοιτάξουμε την Γή, την Θάλασσα, τον Ήλιο και να πούμε:
Και ο Ήλιος έγνων την δύσιν αυτού…
Καλό βράδυ.