Από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου θα κριθεί τελικά η συνταγματικότητα ή μη της διάταξης που ψηφίστηκε το 2014, από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, που αφορούσε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου και μείωνε τις ποινές σε καταχραστές του δημοσίου χρήματος...
Μετά από 33 ημέρες και το θόρυβο που δημιουργήθηκε από τη διάταξη αυτή - συμπεριλαμβανόταν στο νόμο 4254/2014 - ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου αναγκάστηκε να την αποσύρει ισχυριζόμενος ότι συμπεριελήφθη στο πολυνομοσχέδιο... εκ παραδρομής!
Ωστόσο, κατηγορούμενοι ή καταδικασθέντες για βαρύτατα αδικήματα σε βάρος του Δημοσίου (όπως ο προφυλακισμένος τότε πρόεδρος των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, Σωτήρης Εμμανουήλ), έσπευσαν να την εκμεταλλευτούν για όσο χρόνο ήταν σε ισχύ.
Φυσικά κανείς δεν ερεύνησε πως είναι δυνατόν να έγινε λάθος όταν η διάταξη αυτή πέρασε από τέσσερις ελέγχους: α) την Κεντρική Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, β) το γραφείο του υπουργού Δικαιοσύνης, γ) το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο συνέπραξε, δ) τη Γενική Γραμματεία της κυβέρνησης.
Τελικά στον Άρειο Πάγο η υπόθεση έφτασε με αφορμή υπάλληλο Συνεταιρισμού που είχε καταδικαστεί για παράβαση καθήκοντος και υπεξαγωγή εγγράφων. Το Ποινικό Τμήμα με την υπ' αριθμ. 415/2016 απόφασή του υπογραμμίζει ότι η εν λόγω διάταξη ισοδυναμούσε με «θέσπιση αμνηστίας, κατά τρόπο συγκαλυμμένο» σοβαρών κακουργηματικών πράξεων κυρίως διαφθοράς υπαλλήλων Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου.
Επομένως ήταν αντισυνταγματική και ως εκ τούτου δεν είχε καμία ισχύ και για το διάστημα των 33 ημερών που χρειάστηκε για να αντικατασταθεί. Ειδικότερα, η απόφαση αναφέρει μεταξύ των άλλων:
«Η εν λόγω απάλειψη της περίπτωσης δ' του άρθρου 263 Α του Ποινικού Κώδικα, που έχει ως αποτέλεσμα αναδρομικά την άρση του αξιοποίνου της αξιόποινης πράξης μίας ειδικής κατηγορίας κρατικών λειτουργών -υπαλλήλων ΝΠΙΔ, ακόμη και για σοβαρές εκκρεμείς σε οποιοδήποτε στάδιο κακουργηματικές πράξεις, αφού δεν δικαιολογείται από το νομοθέτη, ως μέτρο αντεγκληματικής πολιτικής λόγω κοινωνικοπολιτικών συνθηκών, δικαιολογείται δε με την νεότερη επαναφορά της διάταξης και του αξιοποίνου, ως απλή "παραδρομή" του νομοθέτη, ισοδυναμεί με θέσπιση αμνηστίας, κατά τρόπο συγκαλυμμένο, ώστε να αρθεί η ποινική ευθύνη προσώπων της άνω ειδικής κατηγορίας της περ. δ. του άρθρου 263 Α του Ποινικού Κώδικα κατά των οποίων υπάρχει εκκρεμής ποινική κατηγορία στη Δικαιοσύνη ή και καταδίκη, γι' αυτό και θα έπρεπε η εν λόγω διάταξη, κατά το άρθρο 93 παρ.4 του Συντάγματος, να μην εφαρμοσθεί, ως αντισυνταγματική, ως αντιβαίνουσα στις διατάξεις των άρθρων 47 παρ. 3 και 26 του Συντάγματος, διότι ο άνω νόμος στην ουσία και κατ' αποτέλεσμα παρέσχε νομοθετικά χωρίς καμία δικαιολόγηση άφεση ποινικής ευθύνης ορισμένης κατηγορίας κατηγορουμένων και καταδικασμένων προσώπων, συγκεκριμένου κύκλου περιπτώσεων, και δη αμνήστευσε μεταξύ άλλων και σοβαρές κακουργηματικές πράξεις, κυρίως διαφθοράς υπαλλήλων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου.
Επομένως κατά την επικρατήσασα γνώμη οι υπάλληλοι τους, θεωρούνται υπάλληλοι με την έννοια του νόμου, και εφαρμόζεται για αυτούς η διάταξη του άρθρου 259 του Ποινικού Κώδικα».
Όμως, λόγω της μείζονος σπουδαιότητας του θέματος η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου η οποία και θα έχει την τελική κρίση.
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 19-5-2016 από directNEWS.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου