Δημοσιεύθηκε: Ενημερώθηκε:
Λέσβος ή Ειδομένη; Το δίλημμα για την Αντζελίνα Τζολί, την χολυγουντιανή σταρ, σύζυγο του Μπραντ Πιτ και Πρέσβειρα - παρακαλώ - Καλής Θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες θα πρέπει να ήταν βασανιστικό. Φαντάζομαι όμως πως γρήγορα θα επικράτησε ο ρεαλισμός του Μπραντ Πιτ για τον οποίο εξάλλου φημίζεται που θα της είπε: «Που να τρέχεις τώρα, κουκλίτσα μου, μες τις λάσπες και την υγρασία του Κιλκίς; Άσε που αν είναι να πας Ειδομένη το λίαρ τζετ σου θα πρέπει να προσγειωθεί στη Θεσσαλονίκη και μετά θα χρειαστεί να κάνεις έξτρα 90 χιλιόμετρα δρόμο για να φτάσεις στους καταυλισμούς. Ενώ από το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης στα hotspot της Μόριας και στη Σκάλα Συκαμινιάς είναι ένα Lucky Strike δρόμος. Και θα 'σαι και δίπλα στη θάλασσα. Όπως και να το κάνουμε, άλλο Αιγαίο πέλαγος και άλλο Αξιός ποταμός. Μην το συζητάς, λοιπόν».
Τελικά, το δίλημμα ήταν τόσο εξουθενωτικά ανυπόφορο για την Πρέσβειρα Τζολί που αποφάσισε να to keep it simple και να μην πάει ούτε Λέσβο ούτε Κιλκίς αλλά να έρθει στην Αθήνα. Σωστή επιλογή για τα ολοένα αυξανόμενα lifestyle περιοδικά της χώρας και τα πρωινάδικα και μεσημεριανάδικα στην ελληνική τηλεόραση. Αλλά εμείς οι υπόλοιποι, τι φταίμε!
Γιατί, δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ προσωπικά ακόμη να συνέλθω απ' το πρόσφατο τριπλό χτύπημα του ψευτο-φιλανθρωπικού ακτιβισμού που πλέον πλήττει σαν επιδημία τη χώρα με τον Κινέζο και το άσπρο πιάνο στην Ειδομένη και τις ελληνικές τηλεπερσόνες στο επιεικώς απαράδεκτο εξώφυλλο του περιοδικού Down Town που φορώντας σωσίβια φέρι-μποτ υποδύονταν τους μετανάστες. Απαράδεκτο για το περιοδικό και διπλά απαράδεκτο για τις τηλεπερσόνες που κατέφυγαν σε κροκοδείλια δάκρυα μετά το κράξιμο που δικαιολογημένα έφαγαν. Μην ξεχάσω, όμως το πέρασμα-αστραπή μιας άλλης πρέσβειρας Καλής Θελήσεως, της UNESCO, κύριας Μαριάννας Βαρδινογιάννη και του συν-ακτιβιστή της Σάκη Ρουβά από το λιμάνι του Πειραιά για τον άρπα-κόλλα εμβολιασμό προσφυγόπαιδων χωρίς την παραμικρή ιατρική επίβλεψη και αψηφώντας κάθε κανόνα υγιεινής.
Όσο για τον Κινέζο με το άσπρο πιάνο στα λασπόνερα της Ειδομένης, δεν είναι η πρώτη φορά που ο εικαστικός Ai Weiwei επιχειρεί να «παρέμβει»χρησιμοποιώντας τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση των τελευταίων 60 ετών στήνοντας φτηνά και ιδιαίτερα χαμηλού επιπέδου εικαστικά events για αυτοπροβολή, επίδειξη, και διαφήμιση.
Όταν στις 2 Σεπτεμβρίου του 2015 Ai Weiwei ξάπλωσε μπρούμυτα σε μια παραλία της Λέσβου παριστάνοντας τον μικρό Αϊλάν Κουρντί, το τρίχρονο αγοράκι από τη Συρία που πνίγηκε και το άψυχο σωματάκι του ξεβράστηκε στο Μποντρούμ, απέναντι από την Κω, η φωτογραφία του δεν αναπαράγει το συναισθηματικό σοκ της ορίτζιναλ -γροθιά-στο-στομάχι φωτογραφίας. Kαι επίσης δε μεγεθύνει ούτε και πολλαπλασιάζει την σκληρή πραγματικότητα του πολέμου στη Συρία και της εξαναγκασμένης προσφυγιάς - απλά και ωμά την αντιγράφει. Δεν ξέρω για εσάς αλλά για μένα αυτό δεν είναι εικαστικός ακτιβισμός. Είναι εικαστικός οπορτουνισμός.
Μήπως μπορεί κάποιος να μου πει τι ακριβώς προσφέρει στους δυστυχισμένους πρόσφυγες το πρόσφατο «φιλανθρωπικό γκαλά» του Κινέζου στο Βερολίνο με διασημότες σαν την Σαρλίζ Θερόν καλυμμένες με ισοθερμικές κουβέρτες προσφύγων κάτω από τα πανάκριβα ντιζαϊνάτα ρούχα τους να τραβάνε σέλφις; Στους πρόσφυγες, τίποτα απολύτως. Στη Θερόν και τον Ai Weiwei, θόρυβο, προβολή, ναρκισσιστική επιβεβαίωση και περισσότερους followers στους λογαριασμούς τους στα social media.
Το θέμα πρόσφυγες πουλάει. Και όσο θα συνεχίζει να πουλάει τόσο περισσότερα κρούσματα ψευτο-φιλανθρωπικού ακτιβισμού θα έχουμε. Πρέσβειρα Τζολί welcome to Athens!
Το βιβλίο του Γιώργου Κασιμέρη «Ακραία Φαινόμενα Διαρκείας: Βία και Τρομοκρατία στη Μεταπολίτευση», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου