Έκρηξη βίας στην Ελλάδα… από αυτό το πρόβλημα απουσιάζει η συνεργασία οικογένειας

Έκρηξη βίας στην Ελλάδα… από αυτό το πρόβλημα απουσιάζει η συνεργασία οικογένειας

Εξ αφορμής της απονενοημένης πράξης του σπουδαστή, της γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, Ευάγγελου Γιακουμάκη, και των όσων μέχρι τώρα έχουν αποκαλυφθεί, θα αναφερθώ στην έκρηξη βίας στα ελληνικά σχολεία.

Παρόλο που ως λαός, υπερηφανευόμαστε ότι,  έχουμε διδάξει τον πολιτισμό  στην υφήλιο, και τα τελευταία χρόνια ότι είμαστε μια πολυπολιτισμική χώρα,  δυστυχώς και εμείς σε κάποιο βαθμό αντιμετωπίζομαι με ρατσισμό συνανθρώπους μας,  οι οποίοι παρουσιάζουν κινητικά, διανοητικά και λοιπά  προβλήματα ή σε  άτομα με ιδιαιτερότητες και κοινωνικά χαρακτηριστικά τα οποία έχουν από την γέννησή τους και  δεν τα επιλέγουν. Δεν ομιλώ βεβαίως για τα άτομα με επίκτητα χαρακτηριστικά, δηλαδή τα οποία αποκτούν στη διάρκεια της ζωής τους, και εκ πεποιθήσεως προκαλούν τους συνανθρώπους τους.

Στο εξωτερικό η βία στα σχολεία,  έχει γίνει γνωστό ως Bullying και ο ορισμός είναι σαφής: "Μορφή παρενόχλησης και πράξη επαναλαμβανόμενης επιθετικής συμπεριφοράς με σκοπό τη βλάβη φυσική ή ψυχολογική σε άλλο άνθρωπο και αποσκοπεί στην επιβολή της κυριαρχίας του ισχυρότερου" και αφορά τα σχολεία και τη συμπεριφορά των μαθητών, όπου παρατηρήθηκε με προσοχή τα τελευταία χρόνια και απασχόλησε τους ειδικούς.

Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο, μαθητές να αρνούνται το σχολείο γιατί το βιώνουν με....τρόμο ή κάνουν κοπάνες με κάθε ευκαιρία. Επίσης εμφανίζουν μαθησιακές δυσκολίες και ψυχοσωματικά προβλήματα. Ταλαιπωρούνται από διαταραχές ύπνου και νυχτερινή ενούρηση.

Και καταλήγουν να βιώνουν ως εφιάλτη την σχολική κοινωνία κάτω από το βάρος μιας εσκεμμένης, απρόκλητης, συστηματικής βίας με την οποία εκτονώνεται επάνω τους η ισχύς των νταήδων συμμαθητών.

Το πρόβλημα που απαντάται πλέον και στα ελληνικά σχολεία - δημόσια και ιδιωτικά- σε σημείο να γίνεται αντικείμενο προσοχής, συζήτησης και μελέτης, θεωρείται κοινωνικό πρόβλημα και κρίνεται επιβεβλημένη η αντιμετώπισή του.

Αναδύθηκε έντονα και μέσα από δύο διακρατικά Ευρωπαϊκά Προγράμματα, το ΔΑΦΝΗ και το ΔΑΦΝΗ ΙΙΙ.

Οι έρευνες σοκάρουν.

Το πρώτο με θέμα την Αξιολόγηση Αναγκών και Ευαισθητοποίησης για την Ενδοσχολική βία και τον Εκφοβισμό με 4 συνεργαζόμενες χώρες - Ελλάδα, Κύπρο, Γερμανία, Λιθουανία και φορείς υλοποίησης για την Ελλάδα την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ) και την Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Το δεύτερο πρόγραμμα συντονίζεται από την Ελλάδα, και ασχολείται με την Ευαισθητοποίηση και πρόληψη ανάμεσα στους μαθητές, διεξάγεται από την ΕΨΥΠΕ και στοχεύει, στην πρόληψη, αντιμετώπιση - παρέμβαση, ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για τα ζητήματα αυτά.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία αυτών των ερευνών, ποσοστό 10-15% των μαθητών -περισσότερο στο δημοτικό και το γυμνάσιο- είναι θύματα ενδοσχολικής βίας, 5% είναι οι θύτες, με τα αγόρια να έχουν την πρωτοκαθεδρία (3/1) και κυρίως σε περιστατικά σωματικής βίας, σε σχέση με τα κορίτσια, που εμπλέκονται σε περιστατικά λεκτικής βίας.

Χειρονομίες, σπρωξιές, ξυλοδαρμοί, βρισιές, προσβολές, απειλές, εκβιασμοί, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, κλοπές, σεξουαλική παρενόχληση ή και κακοποίηση, αποκλεισμός και απομόνωση από παρέες και ομαδικές δραστηριότητες, είναι οι καταστάσεις που συνθέτουν το πάζλ της σωματικής, λεκτικής, ψυχολογικής και κοινωνικής βίας, που συνθλίβει τα πιο ήσυχα, εσωστρεφή και ευάλωτα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση στο σχολείο.

Έναν χώρο, που θα έπρεπε να αποπνέει και να παρέχει ασφάλεια και προστασία, όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες του προγράμματος.

Ένταση στην Ελλάδα

Η σχετική έρευνα, στο πλαίσιο της ΔΑΦΝΗΣ, σε δημοτικά σχολεία της Αθήνας, κατέδειξε ότι 22,5% των μαθητών έχουν υποστεί κάποια μορφή βίας, ενώ 10% έχουν ασκήσει βία, ή εκφοβισμό, στους συμμαθητές του.

'Άλλη έρευνα, σε γυμνάσια της Θεσσαλονίκης, αποκάλυψε ότι περίπου 8% των μαθητών ασκούν λεκτική βία στους συμμαθητές τους και 4% σωματική.

Στον αντίποδα βρίσκονται ποσοστό 12% θυμάτων λεκτικής βίας, 8% θυμάτων διάδοσης ψευδών φημών σε βάρος του και 6% θυμάτων κοινωνικού αποκλεισμού από τις ομάδες και τις παρέες του σχολείου.

Η ίδια έρευνα αποκάλυψε ότι, σύμφωνα με τις απόψεις των μαθητών, κατά 81% γύρω από αυτό το πρόβλημα απουσιάζει η συνεργασία οικογένειας και σχολείου.

Ουδεμία λοιπόν έρευνα δεν μπορεί να αποτρέψει την ενδοσχολική βία, αν οι γονείς δεν προσεγγίζουν περισσότερο τα παιδιά τους, όταν διαπιστώνουν κάποιες αλλαγές στην συμπεριφορά τους και δεν τις δικαιολογούν με την συνήθη σκέψη, του κακομαθημένου ή καλομαθημένου παιδιού και δεν έρθουν σε επαφή με τα σχολεία τους.

Ως γονείς είμαστε υπεύθυνοι για τα παιδιά μας, κυρίως  μέχρι την εφηβεία, έχοντας πάντα στην άκρη του μυαλού μας ότι, ελλοχεύει ο κίνδυνος να κτυπήσουν η βία και  το χειρότερο σενάριο τα ναρκωτικά και την δική μας πόρτα.

Ο εφησυχασμός , ο εθελοτυφλωτισμός και η αδιαφορία υποθάλπουν την βία, σε όλες τις μορφές της.    

                                                                                            

                                                                                  Έγραψε

                                                            Ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος