«Ηταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας αυτή την φωτογραφία.
Έχουμε συναντηθεί ούκ ολίγες φορές. Οι τρεις τελευταίες θα μου μείνουν αξέχαστες. Η πρώτη ήταν το 2014 σε ένα πέρασμα του απο το Παρίσι κατά την διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας...
Ενώ είχαμε κανονίσει μια ολιγόλεπτη συνέντευξη τελικά την έδωσε μετά βίας λέγοντας ότι δεν είχε χρόνο. Πως να είχε αφού έδωσε προτεραιότητα σε διεθνές μέσο κι όχι σ αυτό της Ελλαδίτσας, που υποτίθεται ότι σκίζεται για αυτήν.
Απο την συνέντευξη, η φράση που δεν ξέχασα, την θυμάμαι όποτε κάνει τον «φίλο» της Ελλάδας και που έγινε κι ο τίτλος στην εφημερίδα που δημοσιεύθηκε ήταν: «Η Ελλάδα πάει καλά, αλλά δεν πρέπει να βγει από το Μνημόνιο!» (tovima.gr/finance/article/)
Ηταν απόλυτος σ αυτό που έλεγε. Γνώριζε απο τότε ότι δεν υπήρχε καμία ελπίδα, παρά τις όποιες συμφωνίες για έξοδο με τα υποτιθέμενα πρωτογενή πλεονάσματα.
Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση, ήταν ότι εκείνο το διάστημα προσπαθούσε να πείσει την κοινή γνώμη ότι έχει κόψει κάπνισμα και ποτό.
Μετά το πέρας της εκδήλωσης, στο μέρος όπου έγινε η συνέντευξη και λίγο πριν αποχωρήσει, τον είδα να χάνεται στο αίθριο του κτιρίου.
Ήθελα μια διευκρίνηση. Ετρεξα πίσω του, όμως βρέθηκα αντιμέτωπη με έναν ανθρώπινο τοίχο δικών του ανθρώπων που πάσχιζαν να μου κρύψουν την ορατότητα. Δήλωνε στους Ευρωπαίους ότι έχει κόψει το κάπνισμα και το ποτό. Πίσω απο τον ανθρώπινο τοίχο απολάμβανε και τα δυό ...
Κάποια άλλη φορά πάλι, στο πρόσφατο παρελθόν,...ήταν σίγουρο και διαβεβαιωμένο ότι θα έδινε συνέντευξη σε πολύ γνωστή συνάδελφο κατά την διάρκεια επίσκεψης του στην Αθήνα. Της έδωσα τα προσωπικά τηλέφωνα που μου έδωσαν, τα mail κτλ, την διαβεβαίωσαν κι εκείνη αλλά... την άφησαν στα κρύα του λουτρού!
Η τρίτη φορά μαζί του ήταν και η καλύτερη! Πριν απο δυο μήνες, σε ερώτηση που του έθεσα για το τι θα γίνει με την οικονομική ασφυξία στην Ελλάδα και την αγωνία εκατομμυρίων Ελλήνων, άφησε άφωνους τους πάντες στην αίθουσα λέγοντας ότι «δεν απαντά σε αισχρές ερωτήσεις!»
Ε, ναι! Για μένα, αυτός ο Ιούδας φιλάει υπέροχα!»
Υ.Γ. Το κείμενο της Μαρίας Δεναξά ανέβηκε στο προφίλ της στο facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου