Οι πολιτικοί θα πληρώσουν;

 

Οι πολίτες πλήρωσαν στο ακέραιο τις «λάθος» επιλογές τους. Οι πολιτικοί όμως;

Βρίσκομαι εκτός Ελλάδος και νοιώθω όπως πάντα τα τελευταίαχρόνια, πως ο κόσμος κινείται με μεγαλύτερες ή μικρότερες ταχύτητες προς μία κατεύθυνση κι η Ελλάδα προς την ανάποδη. Γράφω λοιπόν εν θερμώ , γιατί η οργή και ο θυμός για την ανικανότητα όσων κυβερνούν, μεγεθύνεται όταν βρίσκεται κανείς εκτός συνόρων, συγκρίνει, πληροφορείται και συζητά. Βλέπετε οι πολίτες πλήρωσαν στο ακέραιο τις «λάθος επιλογές» τους: Φτώχυναν, έχασαν σύμφωνα με τα στοιχεία «πλούτο» ίσο με το 50% εκείνου που διέθεταν το 2008, έμειναν άνεργοι 1,5 εκ. άνθρωποι  και πολλοί πλέον μακροχρόνια άνεργοι, άρα με ελάχιστες πιθανότητες να εργαστούν ξανά, φορολογήθηκαν άγρια πληρώνοντας διπλάσιους έως τριπλάσιους φόρους κλπ.

Οι πολιτικοί όμως σαν σύστημα όχι σαν άτομα ή σαν οργανισμοί,έπαθαν κάτι; Πλήρωσαν ή πληρώνουν επειδή κάθε λάθος απόφαση ή κίνηση, κάθε λάθος διαπραγμάτευση ή συμφωνία, κάθε λάθος διορισμός ή τοποθέτηση κόστισε και κοστίζει πανάκριβα; Όχι, διότι στη δική τους περίπτωση ισχύει μόνον το «πολιτικό κόστος». Τρίχες…Αν πλήρωναν πραγματικά όπως οι πολίτες τις ηλιθιότητές τους, θα έκαναν πολύ λιγότερες!

Την ώρα λοιπόν που στην Αθήνα αποκαλύπτεται π.χ η σφαγή περί το νέο ασφαλιστικό, αυτό που επίσης θα πληρώσουν οι πολίτες, εκτός συνόρων αποκαλύπτεται ότι το σύστημα συνεχίζει να κοροϊδεύει εμάς -αλλά όχι τους «κουτόφραγκους»-παριστάνοντας ότι εκσυγχρονίζεται, αλλάζει συναισθανόμενο επιτέλους τις ευθύνες του.

Δεν θα κατονομάσω τους επίσημους κρατικούς φορείς, δεν έχει νόημα, είναι αυτό που λέμε εξ όνυχος τον λέοντα: Πήγαν εν σώματι, με ταρατατζούμ-ταρατατζούμ να συζητήσουν με ξένους πρόθυμους να συζητήσουν προτάσεις ανάπτυξης-συνεργασίας-χρηματοδότησης ομολόγους τους. Προσέξτε, όχι...με κακούς ιδιώτες, με ομολόγους τους που είναι όμως managers, όχι διορισμένοι κολλητοί. Και δεν είχαν μισή, τονίζω μισή, πρόταση σε χαρτί για έστω το πεδίο της όποιας κοινής δράσης. Όχι να έχουν καταγράψει αναλυτικά για ποια projects ενδιαφέρονται, αλλά ούτε να περιγράψουν τι θέλουν δενμπορούσαν. Και οι «κουτόφραγκοι» με ομολογουμένως ακατανόητη ευγένεια, τους συνέστησαν να πάνε πίσω στο Ελλαδιστάν, να κάνουν home work και να τους στείλουν κάτι λίγο πιο… συγκεκριμένο. «Ηταν σαν να μιλούσαμε με παιδάκια για το CERN» μου είπε με χαμόγελο κι όχι με ειρωνεία η πηγή μου. « Θα περιμένουμε» πρόσθεσε.  

Περιμένουν περί τα...πέντε χρόνια, έχουν συζητήσει με  τους εκάστοτε πικραμένους που διορίζονται και αλλάζουν μαζί με τις κυβερνήσεις, έχουν διαπιστώσει ότι κάθε φορά αλλάζουν οι στόχοι άρα δεν έχει νόημα να εργάζονται από τη δική τους πλευρά για κάτι που μάλλον δεν θα ισχύει σε μερικούς μήνες, έχουν δει ότι πέρα από την πολιτικά διορισμένη κεφαλή, αλλάζει κι όλη η διοίκηση με εξίσου άσχετους με το αντικείμενο «ειδικούς», έχουν δυστυχώς πεντακάθαρη εικόνα ότι υπάρχει και πρόβλημα διαπλοκής σε σχέση με το αντικείμενο, οπότε χαμογελούν ευγενικά και βάζουν πια τον φάκελο “Greece” στο αρχείο… Γι αυτό η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει ποτέ  από την κρίση πραγματικά αλλά μόνον εικονικά. 

Διότι δεν αλλάζει η αντίληψη της πολιτικής της «ηγεσίας» όποιος κι αν έρχεται στην εξουσία: Παραμένει βαθιά ανεύθυνη και προκλητικά αδιάφορη για τα αξιοθρήνητα  αποτελέσματα των όποιων επιλογών της .