Ιστορικά γεγονότα που δεν θα ξαναζήσουμε ποτέ

Ιστορικά γεγονότα που δεν θα ξαναζήσουμε ποτέ

Μπορεί η Ιστορία να επαναλαμβάνεται, εδώ όμως πάει πάσο! Την ώρα που οι ιστορικές πρωτιές μαγνητίζουν συνήθως το συλλογικό φαντασιακό και γίνονται σύμβολα του κόσμου που καταφθάνει ολοταχώς, η παγκόσμια Ιστορία δεν εξαντλείται φυσικά σε αυτές. Κι ενώ τα ιστορικά ντεμπούτα παραείναι αναλυμένα και χιλιοκαταγραμμένα, εξίσου σημαντικά -και συμβολικά- είναι και τα τέλη εποχής. Γιατί την ώρα που οι πρωτιές είναι δεδομένες, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι ένα γεγονός δεν πρόκειται να ξανασυμβεί, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη μας την ενοχλητική τάση της Ιστορίας να επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Μετά τα περίφημα τέλη εποχών, γεγονότων και πραγμάτων λοιπόν, ας δούμε μερικά ακόμα γεγονότα πο
δεν πρόκειται να ξαναζήσει η ανθρωπότητα (αν όλα πάνε καλά βεβαίως!)… Ο τελευταίος άνθρωπος που περπάτησε στο Φεγγάρι Την ώρα που ο πρώτος είναι γνωστός στα πέρατα της οικουμένης, ποιος ήταν άραγε ο τελευταίος; Ώρα να γνωρίσουμε τον Eugene Cernan, τον πιονέρο της κατάκτησης του Διαστήματος, ο οποίος πετάχτηκε μάλιστα στο Διάστημα με το Apollo 10 στις 22 Μαΐου 1969, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την ιστορική αμερικανική πρωτιά της πρώτης βόλτας στη Σελήνη δύο μήνες αργότερα! Ήταν λοιπόν τον Δεκέμβριο του 1972 όταν ο αστροναύτης, επικεφαλής πια του Apollo 17, επέστρεψε στο Διάστημα για μια στερνή φορά, γινόμενος έτσι ο τελευταίος άνθρωπος που περπάτησε στο Φεγγάρι. Πριν φύγει μάλιστα, έγραψε το όνομα της κόρης του, Tracy, πάνω στο σεληνιακό έδαφος… Ο τελευταίος άνθρωπος που πέθανε από ευλογιά Ένας από τους πλέον θανατηφόρους ιούς που είχε ποτέ την ατυχία να γνωρίσει ο πολύπαθος πλανήτης μας, η ευλογιά εξαφάνισε 300 εκατομμύρια ανθρώπους μόνο στον 20ό αιώνα. Με τις κοπιώδεις προσπάθειες όμως του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, μέχρι τα τέλη του 1970 η ασθένεια εξαφανίστηκε

από τα περισσότερα μέρη του πλανήτη. Δυστυχώς όμως για την Janet Parker, βρετανή φωτογράφο, εκτέθηκε στον ιό έπειτα από εργαστηριακό ατύχημα και πέθανε στις 11 Σεπτεμβρίου 1978, όντας η τελευταία των τελευταίων. Στις 8 Μαΐου 1980, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας διακήρυξε ότι ο ιός της ευλογιάς εξαλείφθηκε διά παντός! Όταν μάλιστα καταστραφούν και τα δείγματα που φυλάσσονται σε εργαστήρια της Ατλάντα και της Μόσχας, η ευλογιά θα γίνει η πρώτη μορφή ζωής που αφανίστηκε εκ προθέσεως από προσώπου Γης… Ο τελευταίος άνθρωπος που εκτελέστηκε δημόσια στις ΗΠΑ Ήταν στις 14 Αυγούστου 1936 όταν η τελευταία δημόσια εκτέλεση έλαβε χώρα στην Αμερική με τον απαγχονισμό του έγχρωμου Rainey Bethea στο Κεντάκι, καταδικασμένου σε θάνατο για τον φόνο λευκής 70χρονης. Στις 5 η ώρα τα ξημερώματα, κάπου 20.000 άνθρωποι έδωσαν δυναμικά το «παρών» στην εκτέλεση, περιμένοντας καρτερικά να βγει ο ήλιος. Κι όταν ανέτειλε η μέρα, ο Bethea κρεμάστηκε στις 5:45 π.μ., όχι όμως χωρίς παρατράγουδα, κάτι που θα έφερνε την οργή του πλήθους και του Τύπου, αναγκάζοντας τις αρχές να αποτραβήξουν τη θανατική ποινή από τα αδιάκριτα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού… Ο τελευταίος παντρεμένος πάπας Ήταν στη Σύνοδο της Νίκαιας το 325 όταν εκδόθηκε η επίμαχη βούλα που απαγόρευε σε ιερωμένους να

παντρεύονται. Παρά ταύτα, ο πάπας Αδριανός Β’, που κάθισε στον θρόνο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από το 867-872, περισσότερα από 500 χρόνια δηλαδή μετά το συνοδικό διάταγμα, είχε γυναίκα και παιδί όταν στέφθηκε ποντίφικας, αρνούμενος όχι μόνο να αποδεχθεί τον όρκο αγαμίας αλλά και να χωρίσει τη σύζυγό του! Η παπική φαμίλια ζούσε στο Παλάτι του Λατερανού, αν και μόλις την επόμενη χρονιά (868) η σύζυγος και η κόρη του προκαθήμενου της Καθολικής Εκκλησίας θα δολοφονούνταν… Ο τελευταίος έγκλειστος του Αλκατράζ Οι ομοσπονδιακές φυλακές του Αλκατράζ, γνωστές ως «Βράχος», πρωτοχρησιμοποιήθηκαν ως στρατιωτική φυλακή στον αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, πριν μετατραπούν σε πολιτικό σωφρονιστικό κατάστημα το 1933 και κλείσουν τελικά τον Μάρτιο του 1963, εξαιτίας του υψηλού κόστους λειτουργίας τους. Ο τελευταίος άνθρωπος που μεταφέρθηκε από τους χώρους του Αλκατράζ σε άλλη πολιτειακή φυλακή ήταν ο Frank Wathernam, που εγκατέλειψε τη διαβόητη «ψειρού» στις 21 Μαρτίου 1963. Όταν περνούσε την εξωτερική πόρτα του Αλκατράζ, δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό και δήλωσε: «Το Αλκατράζ δεν ήταν ποτέ καλό για κανέναν»… Η τελευταία μέρα της Σοβιετικής Ένωσης Ο αλλοτινός δεύτερος πόλος του κόσμου και υπερδύναμη τρομερή έζησε από κοντά όλες τις καταιγιστικές εξελίξεις του πλανήτη και πρωταγωνίστησε φυσικά σε πολλές. Το τέλος όμως ήρθε και ήρθε με τυμπανοκρουσίες: στις 21 Αυγούστου 1991, ο Γκορμπατσόφ ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντά του μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα και τρεις μέρες αργότερα κήρυξε την αυτοδιάλυση του Κομμουνιστικού Κόμματος, καθώς φαινόταν πια ότι το σοβιετικό όνειρο είχε πάρει τέλος. Στις 8 Δεκεμβρίου 1991, οι πρόεδροι της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας ανακοίνωναν ότι «η Σοβιετική Ένωση ως υποκείμενο της διεθνούς νομιμότητας και ως γεωπολιτική πραγματικότητα δεν υφίσταται πλέον». Η πραγματική ληξιαρχική πράξη θανάτου της Ένωσης ήρθε όμως στις 21 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, όταν οι αντιπρόσωποι όλων των σοβιετικών δημοκρατιών (εκτός από τη Γεωργία) υπέγραψαν το Πρωτόκολλο της Άλμα-Άτα, το οποίο επιβεβαίωσε τη διάλυση της ΕΣΣΔ και επαναδιατύπωσε την καθιέρωση της Κοινοπολιτείας των Ανεξάρτητων Κρατών. Η Σύνοδος Κορυφής της Άλμα-Άτα έριξε οριστικά την αυλαία και έδωσε τέλος στο Σιδηρούν Παραπέτασμα… Ο τελευταίος νεκρός στρατιώτης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου Ο Α’ Παγκόσμιος, η φονική μάχη που ξεκίνησε το 1914 μετά τη δολοφονία του αυστριακού αρχιδούκα και έληξε επισήμως το 1918, αφήνοντας στο πέρασμά της 37 εκατομμύρια περίπου νεκρούς (αν και ο αριθμός αποτελεί ακόμα αντικείμενο διαμάχης), είδε την κατάπαυση του πυρός να υπογράφεται στις 11 Νοεμβρίου 1918 και ώρα 11η πρωινή. Ο τελευταίος άνθρωπος που θα έχανε τη ζωή του στα αιματοβαμμένα γεγονότα της πρώτης πλανητικής σύρραξης σκοτώθηκε μάλιστα 1 λεπτό πρωτύτερα! Ο αμερικανός φαντάρος Henry Gunther συνάντησε με τη διμοιρία του γερμανικό οδόφραγμα στην προέλασή τους και όρμησε με την ξιφολόγχη καταπάνω τους. Οι Γερμανοί, γνωρίζοντας για την επικείμενη εκεχειρία, έριξαν προειδοποιητικά πυρά στον αέρα, ο στρατιώτης όμως δεν καταλάβαινε από τέτοια και υποχρεώθηκαν τελικά να τον σκοτώσουν στις 10:59. Κι ενώ κανείς δεν ξέρει τι ανάγκασε τον φαντάρο να προβεί στο απονενοημένο αυτό διάβημα, να ορμήσει δηλαδή μόνος καταπάνω στον εχθρό, οι σύντροφοί του είκασαν ότι ήθελε να αποδείξει τη γενναιότητά του αφού λίγο πρωτύτερα είχε υποβαθμιστεί από λοχίας σε οπλίτης. Ο Gunter τα κατάφερε, αφού ο βαθμός του αποκαταστάθηκε μετά θάνατον… Ο τελευταίος επιζών του «Τιτανικού» Η Elizabeth Gladys Dean, γνωστή στους οικείους της ως Milvina, ήταν επιβάτης της τρίτης θέσης και η νεότερη απ’ όλους τους επιβαίνοντες στο μοιραίο βαπόρι, με τη ζωή της να μετρά μόλις 10 εβδομάδες. Η φαμίλια της σκόπευε να εγκατασταθεί στην Αμερική αναζητώντας καλύτερη τύχη και είχαν μάλιστα εξασφαλίσει εισιτήριο για άλλο υπερωκεάνιο, απεργία όμως των αχθοφόρων κάρβουνου τους ανάγκασαν να επιβιβαστούν στον «Τιτανικό». Δευτερόλεπτα μετά την πρόσκρουση στο παγόβουνο, ο πατέρας έβγαλε την οικογένειά του από την καμπίνα και τους έβαλε στη σωστική λέμβο, αν και ο ίδιος θα γινόταν ένα από τα 1.517 θύματα του διαβόητου ναυαγίου. Η οικογένειά του όμως σώθηκε και η μικρή πέθανε τον Μάιο του 2009, σε ηλικία 97 ετών…